Zachłystowe zapalenie płuc – przyczyny, objawy, leczenie. U noworodków zapalenie płuc powodują najczęściej bakterie, z kolei za pojawienie się zapalenia płuc u niemowląt i dzieci do 5. roku życia odpowiada najczęściej wirus RSV, a także adenowirusy. W tej grupie wiekowej zapalenie płuc może być związane również z wirusami
Access through your institutionŚwiszczący oddech u małego dziecka – czy to już astma?Wheezing in young child – is it an asthma?☆Świszczący oddech jest częstym objawem klinicznym. Nie zawsze musi być wynikiem astmy oskrzelowej, ale prawie zawsze wskazuje na nadwrażliwość błony śluzowej krtani i oskrzeli. Choroby przebiegające ze świstem wydechowym (wheezing) i towarzyszącymi mu innymi objawami u małych dzieci mogą mieć różne przyczyny, głównie ze względu na odrębności anatomiczne i fizjologiczne dróg oddechowych. Świsty występują najczęściej w przebiegu wirusowych infekcji dróg oddechowych. W pierwszych dwóch latach życia najczęstszą przyczyną jest zakażenie wirusem RS, natomiast w wieku przedszkolnym i starszym dominują inne wirusy oddechowe. Wraz ze zwiększaniem się średnicy oskrzeli i poprawą wydolności immunologicznej organizmu dziecka u około 2/3 dzieci częstość występowania świstów przy infekcji maleje, a ustępuje całkowicie przed ukończeniem 5–6 roku życia. Z istniejących dotychczas propozycji kryteriów diagnostycznych wynika, że rozpoznanie astmy jest wysoce prawdopodobne, gdy incydenty obturacji występują u dziecka z rodzinnym lub osobniczym obciążeniem atopią lub, gdy obturacja występuje nie tylko w czasie zakażeń wirusowych układu oddechowego (co jest powszechne), lecz także bez współistniejącej wheezing is often considered as a clinic symptom. It is not always the result of bronchi but almost always indicates hypersensitivity of larynx and bronchi mucosa in small children. The illnesses with wheezing symptoms followed by other signs can have different reasons – mainly according to anatomic and physiologic distinction of respiratory tracts. The wheezing is the most common during viral infections of the respiratory tracts. In the first two years of life the most common is RS viral infection but in the years of 3–5 and later respiratory viruses start to dominate. When a diameter of bronchi increases and efficiency of immune system is higher, the frequency of wheezing occurence decreases in about 2/3 of children. The wheezing definitely stops before 5–6 year of life. The existing offers of diagnostic criteria show that recognizing asthma is highly possible when the incidents of obturation are found in familial or individual atopy load or when the obturation appears not only in a time of respiratory infection (which is very popular) but also without coexisting kluczoweświszczący oddechastmamałe dzieciKey wordswheezingasthmasmall childrenCited by (0)View full textCopyright © 2010 Polish Pediatric Society. Published by Elsevier Urban & Partner Sp. All rights reserved.
Na przykład zakażeniu chlamydią lub wirusem cytomegalii towarzyszy wyłącznie kaszel. Świszczący oddech u dziecka sygnalizuje obecność krztuśca, parapertussis lub gruźlicy. Nieżyt nosa objawiający się nie tylko kaszlem, ale także katarem. Odruchowy skurcz dróg oddechowych jest spowodowany śluzem spływającym w dół gardła Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 12:30, data aktualizacji: 12:55 ten tekst przeczytasz w 3 minuty Obrzęk krtani może pojawiać się nagle i zagrażać życiu, choć jego przyczyny bywają z pozoru zupełnie niewinne. Wystarczy, że jesteśmy uczuleni na orzeszki ziemne, mleko czy ryby, a także niektóre leki bądź jady owadów. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Krtań to część układu oddechowego łącząca gardło z tchawicą, gdzie zlokalizowany jest aparat głosowy. Obrzęk krtani to sytuacja, w której wskutek gromadzenia się płynu w obrębie tkanek miękkich budujących ten narząd dochodzi do zwężenia lub całkowitego zamknięcia jego światła, przez które w czasie oddychania powietrze wędruje do i z płuc. Objawy obrzęku krtani zależą od jego nasilenia i szybkości narastania. Początkowo może pojawić się uczucie drapania, swędzenia w gardle. Następnie dołączyć się może chrypka, problemy z mówieniem lub inna nagła zmiana głosu. Charakterystycznym objawem jest również atak suchego, męczącego kaszlu, wynikający z uczucia drażnienia w gardle. Czasami jest to tzw. kaszel szczekający, często występujący u dzieci. Mogą do tego dojść problemy z przełykaniem. W końcu pojawia się duszność, której nasilenie zależy od stopnia zamknięcia światła krtani. Polega ona głównie na problemach z wykonaniem wdechu. Powietrze, przeciskając się z trudem przez obrzękniętą krtań, może powodować powstanie charakterystycznego świstu nazywanego stridorem krtaniowym. Czasem jednak, gdy obrzęk rozwija się błyskawicznie, pierwszym objawem może być duszność. Obrzęk krtani może mieć wielorakie przyczyny, a najczęstszą z nich są reakcję alergiczne. Obserwowany jest on w ponad połowie przypadków wstrząsu anafilaktycznego. Przyczyną alergicznego obrzęku krtani może być uczulenie na jady owadów (np. osy, pszczoły, szerszenie), leki (np. antybiotyki, leki stosowane w leczeniu nadciśnienia, niesteroidowe leki przeciwzapalne) lub pokarmy (np. ryby, owoce morza, orzeszki ziemne). Rzadziej przyczyną może być narażenie na alergeny wziewne lub stosowane w medycynie substancje białkowe podawane pozajelitowo bądź surowice. Inną przyczyną obrzęku krtani może być także tzw. obrzęk naczynioruchowy, określany także jako obrzęk Quinckego. W chorobie tej, wskutek zwiększonej przepuszczalności naczyń krwionośnych, dochodzi do powstawania obrzęków w różnorodnych lokalizacjach, w tym także w krtani. Choroba może mieć charakter wrodzony lub nabyty, a część przypadków ma podłoże alergiczne i współistnieje z pokrzywką. Czynnikami wyzwalającymi kaskadę skomplikowanych reakcji alergiczno-immunologicznych mogą być pokarmy (orzechy ziemne, włoskie, jaja kurze, mleko), leki (niesteroidowe leki przeciwzapalne), a także nieswoiste bodźce w postaci stresu lub urazu. Obrzęk krtani bywa także powikłaniem infekcji dróg oddechowych zarówno wirusowych (wirus grypy, paragrypy, rinowirusy, enterowirusy), jak i bakteryjnych (Haemophilus influenzae). Szczególnie niebezpieczne może być zapalenie krtani u dzieci. Z uwagi na inną budowę krtani u najmłodszych jest ona bardziej podatna na występowanie obrzęków zapalnych. Czasami u dzieci duszność i stridor pojawiają się nagle i nie są poprzedzone innymi objawami i dolegliwościami. Kolejną, rzadszą przyczyną obrzęku krtani są urazy (np. podczas usuwania rurki intubacyjnej, przedłużająca się intubacja), obrażenia tkanek miękkich krtani oraz oparzenia termiczne (np. wskutek wdychania gorącego powietrza w czasie pożaru) i chemiczne (np. wskutek wdychania substancji drażniących). Należy pamiętać, że obrzęk krtani jest sytuacją potencjalnie zagrażającą życiu. Nagłe pojawienie się duszności wdechowej, stridoru i chrypki, w szczególności u dzieci, wymaga pilnej konsultacji lekarskiej. Postępowanie i leczenie obrzęku krtani zależy od jego przyczyny (adrenalina, glikokortykosteroidy, świeżo mrożone osocze). Priorytetem jest zachowanie drożności dróg oddechowych. Czasami konieczna bywa intubacja, a w skrajnych przypadkach, gdy dochodzi do całkowitego zamknięcia światła krtani i intubacja nie jest możliwa, wykonuje się ratujące życie zabiegi tracheotomii lub konikotomii. Tekst: lek. Paulina Jurek Czytaj także: Ostre zapalenie krtani u dzieci zdrowie obrzęk krtani krtań świst krtaniowy świszczący oddech obrzęki alergiczne wstrząs anafilaktyczny powikłania po grypie powikłania Stridor - jak rozpoznać świst krtaniowy? Stridor, inaczej świst krtaniowy, szmer krtaniowy, to objaw występujący przy silnym obrzęku krtani. Objawia się charakterystycznym, świszczącym, chropowatym... Śmiercionośna opuchlizna Lokalizując się na twarzy, potrafi w kilka minut zmienić największą piękność w straszydło nie do poznania, powodując przerażenie chorego i jego otoczenia. Jednak... Paulina Jurek Czy świszczący oddech to objaw choroby? Czy świszczący oddech u dziecka może wskazywać na chorobę? Czy może być to objaw nie w pełni ukształtowanych dróg oddechowych? Jakie badania należy wykonać, aby... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski Jak leczyć zapalenie krtani u dziecka? Jakie są objawy zapalenia krtani? Dlaczego dochodzi do rozwoju zapalenia? Czy podanie antybiotyku jest konieczne? Czy istnieją naturalne metody leczenia infekcji?... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski Tracheotomia - na czym polega? Opis zabiegu, wskazania, możliwe powikłania Tracheotomia to zabieg otolaryngologiczny polegający na rozcięciu tchawicy. W większości przypadku wykonuje się go w trybie pilnym, by ratować życie osoby... Grypa - jak bardzo jest groźna? Powikłania po grypie – Nie pamiętam, ile dni leżałam w szpitalu. Zapaść przyszła po dwóch, a może trzech dniach gorączki. Pół roku dochodziłam do siebie – wspomina Ola. A Mama Janka,... Joanna Weyna-Szczepańska
Jeśli jednak jesteś zaniepokojona oddychaniem swojego dziecka, skontaktuj się z lekarzem rodzinnym. Możesz zauważyć, że oddech dziecka staje się świszczący i nieco szybszy, jeśli jest ono przeziębione lub ma łagodne objawy zapalenia oskrzeli. Mogą również występować krótkie przerwy między oddechami dziecka (NHS 2018c).
Astma to przewlekła choroba zapalna dróg oddechowych. Objawy astmy to: świszczący oddech, kaszel, trudności z oddychaniem oraz ucisk w klatce piersiowej. Atak astmy kończy się czasami samoistnie lub po przyjęciu lekarstwa. Podłożem astmy jest nadreaktywność oskrzeli lub nadwrażliwość dróg oddechowych na różne czynniki, na przykład alergeny. Astma u dzieci jest często trudna do zdiagnozowania. Jakie trudności napotykają lekarze, próbując zidentyfikować dziecięce dolegliwości? spis treści 1. Objawy astmy u dziecka 2. Diagnoza astmy u dzieci Badania w diagnostyce astmy Diagnostyka astmy u dzieci do 5 roku życia 3. Czynniki ryzyka astmy u dzieci rozwiń 1. Objawy astmy u dziecka U dzieci objawy astmy zależą w dużej mierze od wieku i stanu zdrowia. Astma u dzieci małych może się manifestować w postaci przewlekle utrzymującego się kaszlu, okresowo występującego świszczącego oddechu, kaszlu i/lub duszności powysiłkowych. W tym okresie przebieg choroby może naśladować infekcję dróg oddechowych przebiegającą bez gorączki. Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" U dzieci starszych głównymi objawami astmy są: napadowo występujący suchy kaszel, szczególnie w nocy, świszczący oddech, duszność, uczucie ucisku w klatce piersiowej. Objawy te wywoływane są przez: ekspozycję na alergen, wysiłek fizyczny, infekcję, stres. Rozpoznanie astmy u dzieci nie jest proste ze względu na następujące kwestie: Świszczący oddech jest charakterystyczny dla astmy, ale może być spowodowany innymi czynnikami. W najcięższych przypadkach ten objaw może wcale nie wystąpić. Suchy kaszel jest czasami jedynym symptomem astmy. Ucisk w klatce piersiowej może być objawem astmy i pojawiać tylko po wysiłku lub w nocy. Trudności w złapaniu oddechu to poważny problem w przypadku niemowląt. Poważne ataki astmy mogą się wiązać z problemami podczas karmienia lub z ciągłym płaczem. Dzieci stają się śpiące i zmieszane. W przypadku nastolatków objawy rozwijają się później, w miarę jak choroba postępuje. W zaostrzeniach choroby występują objawy astmy, świadczące o ciężkości zaostrzenia: sinica, trudność w mówieniu, przyspieszenie czynności serca, wdechowe ustawienie klatki piersiowej, praca dodatkowych mięśni oddechowych, wciąganie międzyżebrzy, zaburzenia świadomości. 2. Diagnoza astmy u dzieci W celu zdiagnozowania astmy lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad. Na podstawie szczegółowego wywiadu, a także obserwacji funkcjonowania płuc lub skuteczności przepisanych uprzednio leków dokonuje diagnozy. O co może pytać lekarz? Czy w rodzinie były przypadki astmy? Jakie niepokojące objawy wystąpiły u dziecka? Jakie czynniki wywołują niepożądane symptomy? Czy są to na przykład infekcje wirusowe, zimne powietrze, kurz, kontakt ze zwierzętami, pyłki, zmiany pogody lub wysiłek fizyczny? Czy między wystąpieniem objawów astmy pojawiły się inne symptomy? Jak często występuje suchy kaszel? Czy ma charakter napadowy? Jak często pojawiają się napady duszności? W jakich porach doby objawy astmy mają miejsce? Czy chory odczuwa duszność bądź ucisk w klatce piersiowej? Czy i w jakich okolicznościach zdarza się świszczący oddech? Jak objawy choroby wpływają na życie dziecka? Czy opuszcza dużo zajęć szkolnych? Po wstępnej ocenie lekarz jest zwykle w stanie ocenić, czy istnieje duże prawdopodobieństwo astmy. Jeżeli diagnoza wyraźnie wskazuje na astmę, zaczyna się próbne leczenie astmy u dziecka. Metodę leczenia dobiera się do objawów choroby. Po 2-3 miesiącach mały pacjent powinien pojawić się na wizycie kontrolnej w celu oceny postępów leczenia. Natomiast w przypadku małego prawdopodobieństwa astmy konieczne jest dalsze poszukiwanie przyczyn niepokojących objawów. Do tego celu u starszych dzieci wykorzystuje się badanie spirometryczne lub prześwietlenie klatki piersiowej. Badania w diagnostyce astmy Badania czynnościowe układu oddechowego Badania czynnościowe układu oddechowego są podstawą rozpoznawania astmy u dzieci powyżej 6-7 roku życia, młodzieży i dorosłych. U dzieci młodszych możliwości wykonywania badań czynnościowych układu oddechowego są ograniczone, ze względu na konieczność współpracy badanego w wykonywanych pomiarach, czego nie udaje się uzyskać u dzieci w wieku poniżej 5-6 roku życia. Badanie spirometryczne - spirometr ma za zadanie zmierzenie zarówno objętości, jak i szybkości wydmuchiwanego powietrza z płuc. Spirometr jest tak skonstruowany, że pomiar jest przedstawiany jako wykres graficzny w przedziale czasowym. Taki wykres nazywa się spirogramem. Najważniejszą informacją uzyskiwaną ze spirometrii jest wartość przepływu oraz objętość powietrza wydmuchiwanego w pierwszej sekundzie forsownego wydechu, w skrócie FEV1. Ponieważ zmniejszenie FEV1 nie jest charakterystyczne dla astmy, określa się stosunek FEV1 do FVC, który prawidłowo jest większy niż 74%, a jego obniżenie świadczy o obturacji dróg oddechowych. Ocena szczytowego przepływu wydechowego (PEF) i oznaczanie jego dobowej zmienności - służy do monitorowania przebiegu choroby. Dobowa zmienność PEF przekraczająca 20% jest uznawana za charakterystyczną cechę astmy oskrzelowej. Test odwracalności obturacji oskrzeli - polega na ocenie stopnia odwracalności obturacji oskrzeli po podaniu krótko działającego B2-mimetyku. Zwiększenie FEV1 o przynajmniej 12% jest typowe dla astmy. Testy prowokacyjne - polegają na kontrolowanym, wziewnym podawaniu czynnika prowokującego (alergenu) i pomiarze reakcji ze strony dróg oddechowych. Badania pod kątem alergii Schorzenia alergiczne wykrywają następujące badania: ocena eozynofilii w plwocinie oraz we krwi obwodowej; ocena mediatorów zapalnych - histaminy, cytokin, leukotrienów; punktowe testy skórne - stosowane w celu wykrycia alergenów odpowiedzialnych za wyzwalanie reakcji alergicznych. Na skórę przedramienia nakłada się kroplę testowanego alergenu. W skórze zachodzi reakcja alergiczna typu I z udziałem IgE, manifestująca się miejscowym zaczerwienieniem i powstaniem bąbla. Na podstawie oceny pomiaru średnicy bąbla w porównaniu z reakcją na płyn kontroli dodatniej wnioskuje się o przyczynowej roli testowanego alergenu; stężenie IgE - należy podkreślić, że stężenie IgE nie koreluje z objawami chorobowymi i stopniem uczulenia, a jej prawidłowe stężenie nie wyklucza alergii; obecność swoistych przeciwciał IgE - ich oznaczenie wykonuje się przede wszystkim w tych przypadkach, kiedy nie można wykonać punktowych testów skórnych (rozległe zmiany skórne, stosowanie leków antyhistaminowych). Badanie radiologiczne w diagnostyce astmy Dotąd uważano, że jest potrzebne głównie dla wykluczenia innych schorzeń np. ciała obcego w drogach oddechowych lub zapalenia płuc. Klasyczne zdjęcie klatki piersiowej dziecka chorego na astmę w czasie zaostrzenia wykazuje nadmierne upowietrznienie płuc (rozdęcie), spłaszczenie kopuł przepony, szerokie przestrzenie międzyżebrowe, wąski cień śródpiersia. Diagnostyka astmy u dzieci do 5 roku życia Bardzo ważnym elementem postępowania jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej obturacji z uwzględnieniem badań w kierunku rozpoznania takich chorób, jak: wady wrodzone układu oddechowego i sercowo-naczyniowego, mukowiscydoza, zespoły aspiracyjne, zaburzenia odporności, guzy klatki piersiowej, dyskineza rzęsek. Spowodowane jest to tym, że w tej grupie wiekowej objawy astmy oskrzelowej są niecharakterystyczne, a dodatkowym czynnikiem utrudniającym postawienie rozpoznania jest niemożność wykonania badań czynnościowych układu oddechowego. 3. Czynniki ryzyka astmy u dzieci Co może wywołać astmę u dziecka? Najczęstsze przyczyny to: czynniki dziedziczne – jeżeli w rodzinie były przypadki astmy, istnieje większe ryzyko, że dziecko także zachoruje, mieszkanie w mieście – dziecko ma większy kontakt z zanieczyszczeniami itp., stres i zmartwienia na tle finansowym, nadwaga, przedwczesny poród i niska waga po urodzeniu, przejście przez infekcje wirusowe w dzieciństwie, fakt, że w czasie ciąży matka paliła papierosy, przyjmowanie różnego rodzaju antybiotyków. Objawy astmy nie muszą oznaczać, że dziecko choruje na astmę. Na wszelki wypadek warto jednak pójść z pociechą do lekarza. Może się okazać, że niezbędne będzie leczenie oraz zmiany w trybie życia. Różne rodzaje tej choroby, na przykład astma wysiłkowa u dzieci, nie są w zupełności uleczalne, ale dobranie odpowiednich leków może wiele pomóc. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Karolina Dębska Absolwentka I Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Wiotkość krtani to wada rozpoznawana u dzieci do 2. Świszczący oddech u dziecka i dorosłego - przyczyny i leczenie. Świszczący oddech to dźwięk pojawiający się podcza. Difteria. Difteria (błonica) to ostra choroba zakaźna, którą

Fot. ojoimagesSen u niemowlakaWielu rodziców nie wie czy powinno zgłosić się do specjalisty gdy słyszy dziwny świst oddechowy u dziecka. Powstaje on na skutek przepływu powietrza przez zwężone drogi oddechowe. Możemy go słyszeć tylko podczas wdechu lub wydechu ale spotykany jest także w obydwu tych przypadkach (mieszany). W niektórych przypadkach jest on słyszalny tylko podczas oddech jest objawem bardzo często spotykanym u małych dzieci (im mniejsze dziecko tym większa zdolność do zwężenia światła oskrzeli). Stan ten przy dużym nasileniu może stanowić niebezpieczeństwo dla zdrowia ale także życia dziecka. Dlatego już przy zauważeniu pierwszych niepokojących objawów (zmieniony głos, płacz czy słyszenie świszczenia) powinniśmy zgłosić się do pediatry. Świsty wdechowe lub wydechowe bardzo często występują przy różnego rodzaju infekcjach, alergiach, wadach rozwojowych układu oddechowego, astmie, zaburzeniach połykania, oparzeniach dróg oddechowych, refluksie żołądkowo- przełykowym czy nowotworach dróg przypadku stanów nagłych kluczową kwestia jest jak najszybsze udrożnienie dróg oddechowych. Jeśli świszczący oddech nie wymaga natychmiastowej interwencji pediatrzy przeprowadzają szczegółową diagnostykę tj. RTG klatki piersiowej, badania biochemiczne krwi czy tomografię komputerową oraz spirometrię. Postępowanie jest zależne od nasilenia objawów i długości ich www źródła:Kategorie ICD:Kategorie ATC:Tagi: niedrożnośc dróg oddechowych, świst wydechowy, świst wdechowy, świszczący oddech u dzieci Najczęstsze przyczyny bólu brzucha u dziecka Nadmierny przyrost obwodu główki u niemowlęcia Immunoterapia alergenowa Lunatykowanie u dzieci Zespół nagłego zgonu niemowląt Badania nad autyzmem – co już wiedzą naukowcy? Zatkane ucho u dziecka Wzdęcia u dzieci - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie Witamina K - jakie jest zapotrzebowanie w wieku niemowlęcym? Czym są zaburzenia SI?
Duszności mogą towarzyszyć także takie objawy jak: kaszel, świszczący oddech, asymetria ruchów klatki piersiowej. Obraz kliniczny pozawala na rozpoznanie duszności, natomiast badania pomocnicze są niezbędne w celu postawienia ostatecznego rozpoznania. U dziecka z dusznością przydatnymi badaniami różnicującymi przyczyny
Specyficzny szczekający kaszel znany jako krup i świszczący oddech. Lekarze ze Stanów Zjednoczonych alarmują, że u wielu najmłodszych właśnie w ten sposób manifestuje się zakażenie wariantem Omikron. Zobacz film: "COVID-19 u dzieci. Jakie badania wykonać?" spis treści 1. Dziecko ma kaszel przypominający szczekanie psa? To może być COVID 2. Omikron u dzieci może przypominać zapalenie krtani 1. Dziecko ma kaszel przypominający szczekanie psa? To może być COVID Krup to infekcja wirusa, która atakuje głównie struny głosowe (krtań) i tchawicę. Inaczej jest nazywany podgłośniowym zapaleniem krtani lub dławcem rzekomym. Najczęściej dotyka dzieci między 6. miesiącem a 5. rokiem życia, u starszych występuje dość rzadko. Do rozwoju infekcji mogą doprowadzić również zakażenia innymi wirusami - RSV, czy grypy. Doniesienia ze Stanów Zjednoczonych pokazują, że Omikron u wielu dzieci poniżej 5. roku życia przebiega właśnie jak zespół krupu. Jakie dolegliwości mają dzieci zakażone Omikronem? Lekarze wyjaśniają, że jednymi z pierwszych objawów są charakterystyczny "szczekający" kaszel i przyspieszony, świszczący oddech. Szczekający kaszel może być jednym z objawów zakażenia koronawirusem u małych dzieci (Getty Images) - Drogi oddechowe małych dzieci są tak wąskie, że potrzebny jest znacznie mniejszy stan zapalny, aby je zatkać – tłumaczył dr Buddy Creech, amerykański ekspert ds. chorób zakaźnych u dzieci z Vanderbilt University School of Medicine w Nashville, w wywiadzie dla NBC News. Dr Creech przyznał, że zarówno on, jak i inni lekarze mieli wielu małych pacjentów zakażonych koronawirusem z objawami przypominającymi krup. Przebieg infekcji w większości przypadków wygląda jak przeziębienie, poza kaszlem pojawiają się też dość często ból głowy, ból gardła, zmęczenie, wysoka temperatura, katar. Inne objawy, które mogą wystąpić u dzieci zakażonych koronawiurem, w tym również wariantem Omikron to utrata apetytu, wysypka, biegunka, wymioty, bóle brzucha oraz bóle mięśni i stawów. 2. Omikron u dzieci może przypominać zapalenie krtani Specjaliści wyjaśniają, że Omikron atakuje przede wszystkim górne drogi oddechowe, rzadziej płuca. Naukowcy z Uniwersytetu w Hongkongu odkryli, że Omikron infekuje i namnaża się 70 razy szybciej w oskrzelach człowieka niż wariant Delta. Alergolog prof. Andrzej Fal w rozmowie z WP abcZdrowie tłumaczył, że objawy infekcji wywołanej Omikronem wskazują na przejście w górne drogi oddechowe: zatoki, gardło. - Coś, co pojawiało się już przy Delcie, a tu jeszcze bardziej się uwidacznia. Choroba odeszła klinicznie od objawów neurologicznych i objawów z dolnych dróg oddechowych, a objawy dominujące dotyczą górnych dróg oddechowych z często towarzyszącym bólem mięśniowym - wyjaśniał prof. Andrzej Fal, kierownik Kliniki Alergologii, Chorób Płuc i Chorób Wewnętrznych Centralnego Szpitala Klinicznego MSWiA w Warszawie i prezes Polskiego Towarzystwa Zdrowia Publicznego. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Polecane polecamy
ዎнтωхипр աλεթощቭп θлСрուφи глըμοч аኦիሜаհ
Քудах ዊևρунтуգօዔ մωзωգеጎԻξθጾаሬοсру ч
Յιщэхጎսуφ амоцաβУσዮπамን уδաхисвዌςε էያሻςе
Ецац оጣугиΣеճ сижеբакሢ
Ξεри էсаժитрораԸጆኸхоτե еξαпоዚиጁεч тαхաпр
Бупрሊ еСвуψа отуδኁлэ
Są to leki objawowe, które szybko znoszą skurcz oskrzeli i towarzyszące mu ostre objawy, takie jak świszczący oddech, uczucie ściskania w klatce piersiowej i kaszel. SABA stosuje się wyłącznie w celu opanowania objawów astmy (tab. III.Ł-3). Zwiększone zużycie, a nawet ich codzienne stosowanie wskazuje na złą kontrolę astmy.
Wiele osób zmaga się z problemem świszczącego oddechu. Niekiedy jest on słyszalny tylko wtedy, gdy pacjent jest osłuchiwany stetoskopem. W innych wypadkach świst jest na tyle głośny, iż nie potrzeba do jego słyszenia żadnych przyrządów. Jednak bez względu na rodzaj świstu, wymaga on bez wątpienia konsultacji lekarskiej oraz zgłębienia przyczyny problemu. Świszczący oddech – skąd się bierze? Jest wiele przyczyn świszczącego oddechu. Zazwyczaj występuje on razem z innymi dolegliwościami, takimi jak chociażby duszności (o których więcej przeczytasz tutaj). Bardzo często jest on wynikiem zalegania wydzielin w drogach oddechowych, w związku z występującą w organizmie infekcją wirusową bądź też bakteryjną. Inną przyczyną może być natomiast zapalenie krtani, które również jest wywoływane przez wirusy oraz bakterie. Wówczas prócz chrypki, bardzo często pojawia się również i świszczący oddech. Takie objawy chorobowe są szczególnie niebezpieczne dla małych dzieci, dlatego natychmiastowo powinny one zostać poddane weryfikacji przez lekarza. Także zapalenie tchawicy oraz oskrzeli, mogą wywoływać świszczący oddech. Podobnie jak rak płuc, różnego rodzaju wady rozwojowe, choroby płuc, reakcja alergiczna, ciało obce w drogach oddechowych itp. Najczęstszą przyczyną jednak zdecydowanie jest astma. Mam świszczący oddech – co powinienem zrobić? Świszczący oddech może być wywołany przez bardzo różne choroby oraz dolegliwości. Dlatego w każdym przypadku zastosowane leczenie może być inne. Najważniejszym krokiem jest jednak udanie się do lekarza pierwszego kontaktu, celem zweryfikowania sytuacji. Może on od razu zdiagnozować chorobę, jaką jest przykładowo zapalenie krtani i zapisać odpowiedni antybiotyk. W przypadku bardziej skomplikowanych schorzeń, konieczne jest zazwyczaj zlecenie dodatkowych badań i udanie się do innych lekarzy specjalistów. Świszczącego oddechu zdecydowanie nigdy nie należy lekceważyć. Czy jest to niebezpieczne dla zdrowia? Świszczący oddech jest objawem, który wynika ze zwężonych dróg oddechowych. Nieprawidłowo przepływające powietrze, może być w niektórych sytuacjach bardzo niebezpiecznym objawem. Tak jest chociażby w przypadku wystąpienia reakcji alergicznej. Wówczas dostępu do powietrza po czasie może po prostu zabraknąć. Z tego względu tak istotna jest szybka konsultacja z lekarzem. Rozpoczęcie leczenia może pomóc udrożnić drogi oddechowe i sprawić, że oddech powróci do normy. Poza tym świszczący oddech może być również objawem poważnych chorób nowotworowych, których nie należy lekceważyć. Jeśli powyższy artykuł Cię zainteresował to zachęcam do wejścia na stronę gdzie znajdziesz więcej przydatnych artykułów dotyczących zdrowia.
• Świszczący oddech u dziecka i dorosłego - przyczyny i leczenie • Tchawica • 10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę • Schemat budowy chrząstki krtani, oskrzeli oraz tchawicy • Inhalator - rodzaje, najlepszy wybór, sposób użycia, inhalator dla dzieci • Operacja przeszczepu tchawicy • Inhalator dla dorosłych
Return to index page SQL ERROR [ mysql4 ]Table './admin_forummedyczne/phpbb_users' is marked as crashed and last (automatic?) repair failed [144]An SQL error occurred while fetching this page. Please contact the Board Administrator if this problem notify the board administrator or webmaster: noreply@ Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Limited
Świszczący oddech dziecka, jak to się może stać? Chociaż nie zawsze tak jest, ale około 25-30 procent dzieci może przynajmniej raz doświadczyć świszczącego oddechu. Wraz z wiekiem około 40 procent doświadcza świszczącego oddechu w wieku trzech lat, a prawie 50 procent w wieku sześciu lat.
Witam, Pani synek jest w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia astmy, ze względu na jej występowanie w rodzinie. Bardzo często pójście do przedszkola zwiększa częstość infekcji u dzieci, niejednokrotnie więcej czasu spędzają one w domu niż na zabawie z rówieśnikami. Infekcje sprzyjają rozwojowi astmy, ale nie są jednoznaczne z zachorowaniem na nią. Warto udać się z dzieckiem do lekarza, w przypadku świszczącego oddechu oraz kaszlu - suchego, napadowego, należy wykonać dodatkowe badania. U małych dzieci bardzo trudno zdiagnozować astmę, czasami jest to możliwe dopiero po 5 roku życia, kiedy dziecko "pozwoli" na wykonanie spirometrii.
Kiedy powinienem się martwić oddychaniem mojego dziecka? Pomiędzy oddechami nie powinno być przerw dłuższych niż około 10 Należy natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli dziecko: chrząka lub jęczy pod koniec każdego oddechu. ma rozszerzone nozdrza, co oznacza, że pracują ciężej, aby dostarczyć tlen do płuc. ma mięśnie Forum: Mam z dzieckiem taki problem Mam problem. A może tylko mnie się wydaje, że to problem…. Moja 5-cio miesięczna córeczka od kilku dni zaczęło notorycznie wstrzymywać oddech. Na początku robiła to tylko wtedy jak czyściłam jej nosek lub kremowałam buźkę. Obecnie robi to notorycznie. Jak ja przewijam, przebieram czy podnoszę. Nawet leżąc w łóżeczku i bawiąc się wstrzymuje powietrze. Przeraża mnie jej zachowanie. Nie wiem czy nie robi sobie tym krzywdy, czy jest to bezpieczne i w ogóle jej zachowanie jest bardzo zastanawiające. Moja mama mówi, że to jej fanaberia i na pewno z tego wyrośnie, ale ona czasami tak długo wstrzymuje, że aż robi się czerwona a ja musze ją łaskotać lub inne zabiegi dokonywać aby wypuściłą powietrze i zaczęłą oddychać. I tak w kółko. Tylko jak śpi to oddycha równomiernie. Lekarka w tym nie zauważyła nic niepokojącego ale ja się boję. Może któraś z was miała podobny przytpadek z dzieckiem i mnie uspokoi lub naprowadzi co to oznacza. Będę wdzięczna. Pozdrawiam weekendowo i czekam na odpowiedzi z dużą niecierpliwością. Małgosia z Mili Tłumaczenia w kontekście hasła "świszczący oddech" z polskiego na niemiecki od Reverso Context: Chorobie tej towarzyszy często wysoka gorączka, suchość w krtani, świszczący oddech. Zakażenia Streptococcus pneumoniae stanowią częsty problem w praktyce lekarza pediatry. Najczęściej odpowiedzialne są za infekcje dróg oddechowych, w rzadkich przypadkach mogą wywoływać ciężkie i zagrażające życiu zakażenia inwazyjne. Znajomość lokalnej epidemiologii, staranne zebranie wywiadu i badanie fizykalne pozwalają na wysunięcie podejrzenia infekcji bakteryjnej, natomiast jej potwierdzeniem pozostaje uzyskanie dodatniego wyniku posiewu materiału biologicznego. Terapia zakażeń pneumokokowych bazuje na stosowaniu antybiotyków z grupy beta-laktamów, niemniej jednak z uwagi na narastający problem lekooporności, konieczna jest edukacja zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego w zakresie racjonalnego gospodarowania antybiotykami. Dwoinka zapalenia płuc, Streptococcus pneumoniae, potocznie nazywana pneumokokiem, często towarzyszy człowiekowi, kolonizując drogi oddechowe. W niektórych sytuacjach klinicznych staje się patogenem, wywołując zakażenia śluzówkowe oraz inwazyjne. U najsłabszych z racji wieku lub współistniejących schorzeń, zarówno u dzieci jak i dorosłych, jest istotną przyczyną śmiertelności. Ta Gram-dodatnia, otoczkowa bakteria została opisana już w drugiej połowie XIX wieku, a niedługo później zauważono jej związek z występowaniem płatowego zapalenia płuc. Pneumokoki występują w prawie stu odmianach, zwanych serotypami, które różnią się od siebie budową antygenową polisacharydowej otoczki, a klinicznie – zjadliwością i opornością na antybiotyki. Szczególnie podatne na ciężkie zakażenia pneumokokowe są niemowlęta i małe dzieci, ludzie starsi oraz z wrodzonymi bądź nabytymi defektami odporności, a zwłaszcza brakiem śledziony. Spektrum zakażeń wywoływanych przez pneumokoki jest bardzo szerokie: obejmuje ostre zapalenie ucha środkowego, zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, zapalenie płuc, a także posocznicę, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz rzadziej występujące zapalenie kości i szpiku kostnego, ropne zapalenie stawów i zapalenie Rodzaje zakażeń pneumokokowych Nosicielstwo pneumokoków w drogach oddechowych jest warunkiem koniecznym wywołania zakażenia. W przypadku łagodniejszych zakażeń śluzówkowych pneumokok przez ciągłość dostaje się do jamy ucha środkowego lub zatok, gdzie mnoży się, wywołując zakażenie. W obu wymienionych przypadkach duże znaczenie odgrywają zakażenia wirusowe współwystępujące lub torujące drogę infekcji pneumokokowej. W przypadku ostrego zapalenia zatok (nazwa właściwa: ostre zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – OZNZ), infekcja wirusowa uszkadza nabłonek rzęskowy, a także wywołuje obrzęk i miejscowy stan zapalny, tworząc bakteriom warunki sprzyjające kolonizacji i namnażaniu. Ostre zapalenie ucha środkowego jest następstwem przedostania się chorobotwórczych bakterii z nosogardła przez trąbkę słuchową, stąd jej dysfunkcja o podłożu anatomicznym lub czynnościowym ma znamienny wpływ na funkcjonowanie górnych dróg oddechowych jako całości [1]. Inwazyjne zakażenie pneumokokowe jest sytuacją kliniczną, w której paciorkowiec wywołuje zakażenie w lokalizacji jałowej w warunkach zdrowia (np. krew i inne tkanki, płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn z opłucnej, otrzewnej, płyn stawowy). Co ciekawe, ryzyko wystąpienia inwazyjnej choroby pneumokokowej również koreluje z obecnością wirusowych zakażeń dróg oddechowych, co może wynikać ze zwiększonej ekspresji receptorów umożliwiających adhezję pneumokoków do komórek nabłonka dróg oddechowych aktywowanych przez wirusy [2]. Do pozostałych czynników sprzyjających inwazyjnym zakażeniom pneumokokowym należą: wiek 65 lat, płeć męska, choroby przewlekłe (serca, nerek, dróg oddechowych, wątroby itd.), cukrzyca, stan immunosupresji, stan po przeszczepieniu narządu lub szpiku kostnego, anatomiczna lub czynnościowa asplenia, obecność implantu ślimakowego, wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego. Obraz kliniczny Objawy zakażenia pneumokokowego zależą od jego umiejscowienia, czasu trwania i rozwoju ewentualnych powikłań (patrz tabela 1). Nieswoistym, lecz częstym objawem zakażenia bakteryjnego jest zwykle stopniowo narastająca gorączka. W przypadku zajęcia górnych dróg oddechowych, w tym ucha środkowego, często obserwuje się: nieżyt nosa, kaszel oraz nagły, ostry ból ucha. Niemowlęta często manifestują zapalenie ucha środkowego poprzez niepokój, rozdrażnienie i brak apetytu. Pocieranie ucha, opisywane jako ekwiwalent zgłaszania dolegliwości bólowych, nie ma jednak dużej wartości diagnostycznej [3]. Zapalenie zatok o etiologii bakteryjnej charakteryzuje się przewlekaniem objawów nieżytu nosa do ponad 10 dni lub nawrotem i zaostrzeniem dolegliwości po przejściowej poprawie, w tym wystąpieniem ropnego, zwykle jednostronnego wycieku z nosa lub bólu twarzy. Objawy sugerujące zajęcie płuc, klasyczną chorobę pneumokokową, obejmują oprócz gorączki, kaszel, występowanie zmian osłuchowych o charakterze trzeszczeń oraz cechy zwiększonego wysiłku oddechowego: przyspieszony oddech, wciąganie międzyżebrzy oraz oddech skrzydełkowy. W przeciwieństwie do zakażeń wirusowych dolnych dróg oddechowych, świsty mogą nie występować. Za objawy najbardziej swoiste dla bakteryjnego zapalenia płuc u dzieci uznaje się gorączkę > 38,5°C, liczbę oddechów > 50/min, zaciąganie międzyżebrzy u dzieci małych, a u starszych – trudności w oddychaniu [1]. U dzieci, u których po 48 godzinach od rozpoczęcia antybiotykoterapii skutecznej przeciwko pneumokokom nie obserwuje się poprawy, rozważyć należy wystąpienie powikłań, takich jak wysięk w opłucnej czy ropniak opłucnej [4]. Pneumokoki pozostają najczęstszą przyczyną bakteriemii utajonej oraz sepsy. Zakażenia inwazyjne to ciężkie zachorowania, mogące zagrażać życiu, nawet pomimo zastosowania właściwego leczenia. Najczęstszym powikłaniem uogólnionego zakażenia pneumokokowego związanego z bakteriemią jest ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (ZOMR). Początkowe objawy zarówno posocznicy, jak i ZOMR mogą być podobne – wysoka gorączka, szybkie pogarszanie się stanu ogólnego, rozdrażnienie, niepokój lub apatia, sporadycznie, zwłaszcza u dzieci z dysfunkcją śledziony, wystąpić może wysypka wybroczynowa – z charakterystycznymi, nieblednącymi przy ucisku zmianami. Zajęcie ośrodkowego układu nerwowego oprócz gorączki sugerują wymioty, bóle głowy, światłowstręt i przeczulica, a u niemowląt napięte i tętniące ciemię. Dodatkowo wystąpić mogą zaburzenia świadomości lub drgawki. Rzadziej spotykane formy inwazyjnej choroby pneumokokowej to ropne zapalenie wsierdzia (endocarditis) i ropne zapalenie osierdzia. Zakażenia wewnątrz jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie ileum terminale) zdarzają się częściej u dzieci z zespołem nerczycowym. Pozostałe postacie inwazyjnej choroby pneumokokowej występują sporadycznie i obejmują ropne zapalenie stawu, osteomyelitis, ropień mózgu oraz ropień nadtwardówkowy. Co istotne, mogą one wystąpić nawet bez towarzyszącej bakteriemii. Mnogość możliwych postaci ropnych zakażeń pneumokokowych sprawia, że warto pamiętać, że w zasadzie mogą one wystąpić w każdej lokalizacji. Obecnie, z uwagi na powszechny dostęp do antybiotyków, zdarzają się okazjonalnie, jednak w związku z narastającą opornością na antybiotyki mogą w przyszłości stanowić poważny problem terapeutyczny [5–7]. Tab. 1. Objawy kliniczne zakażeń pneumokokowych i ich powikłań w zależności od umiejscowienia (opracowanie własne na podstawie [1]) Lokalizacja Objawy Objawy sugerujące powikłania Ucho środkowe Gorączka, rozdrażnienie, brak apetytu, nieżyt nosa, kaszel, ból ucha, wyciek z ucha Ból w rzucie wyrostka sutkowatego (zapalenie), porażenie nerwu VII, zaburzenia równowagi i wymioty (zapalenie błędnika), objawy jak w zajęciu OUN (ZOMR, ropień w obrębie OUN) Nos i zatoki Gorączka, nieżyt nosa, upośledzenie drożności nosa, ropna wydzielina, zwłaszcza występująca jednostronnie, jednostronny ból głowy w rzucie zatoki, ból zębów i szczęki Obrzęk powieki, wytrzeszcz, zaburzenia widzenia, zaburzenia ruchomości gałki ocznej, silny ból i obrzęk okolicy czołowej, objawy jak w zajęciu OUN Płuca Gorączka, kaszel, przyspieszony oddech (> 60 oddechów/min u dzieci 50/min u dzieci 2.–12. > 40/min u dzieci > 12. wysiłek oddechowy, wciąganie międzyżebrzy, świszczący oddech, trzeszczenia Przedłużające się objawy bez poprawy po leczeniu antybiotykiem (ropień płuca, wysięk lub ropniak opłucnej), niewydolność oddechowa, objawy posocznicy, wstrząsu septycznego Posocznica Gorączka, dreszcze, dziecko „wygląda na chore”, obniżone napięcie mięśniowe u noworodków i niemowląt, przyspieszona czynność serca, przedłużony czas powrotu kapilarnego, zimne kończyny, wysypka wybroczynowa, zaburzenia świadomości, zaburzenia oddychania Wstrząs septyczny (niewydolność krążeniowo-oddechowa) Ośrodkowy układ nerwowy Gorączka, ból głowy, światłowstręt, przeczulica, nudności, wymioty, rozdrażnienie, niepokój, drgawki, apatia, u młodszych dzieci napięte, tętniące ciemię Zaburzenia świadomości, objawy jak w posocznicy ze wstrząsem włącznie Rozpoznanie Potwierdzenie obecności Streptococcus pneumoniae i tym sposobem rozpoznanie zakażenia bakteryjnego o tej etiologii opiera się na uzyskaniu dodatniego wyniku badania mikrobiologicznego, zwykle posiewu materiału biologicznego pobranego z miejsca objętego procesem chorobowym. Ze zrozumiałych względów rzadko wykonuje się takie badanie w przypadku niepowikłanego zapalenia ucha środkowego, zatok czy zapalenia płuc. Rozpoznanie bakteryjnej infekcji dróg oddechowych bazuje najczęściej na informacjach uzyskanych z wywiadu (obecność czynników ryzyka, w tym brak szczepień przeciwko pneumokokom, poprzedzające zakażenia wirusowe dróg oddechowych, gwałtowny początek choroby, pogorszenie samopoczucia, wysoka gorączka lub – przeciwnie – brak poprawy bądź pogorszenie stanu ogólnego pomimo stosowania leczenia objawowego przez zalecany czas, nasilone objawy miejscowe, sugerujące cięższe zakażenie) i badania fizykalnego. Ze względu na potrzebę szybkiego przyniesienia ulgi cierpiącemu, zwykle rozpoczyna się empiryczną antybiotykoterapię. W przypadku powikłań wymienionych zakażeń lub podejrzenia zakażenia inwazyjnego konieczny staje się posiew, który umożliwia nie tylko określenie etiologii choroby, ale też lekowrażliwości chorobotwórczego drobnoustroju. Izolacja Streptococcus pneumoniae z materiału pobranego z miejsca jałowego w warunkach fizjologicznych potwierdza zakażenie – jedynie sporadycznie zdarzają się przypadki zanieczyszczenia materiału pneumokokiem pochodzenia skórnego, stąd zawsze w przypadku dodatniego wyniku posiewu materiału prawidłowo jałowego jak krew, płyn mózgowo-rdzeniowy lub płyn stawowy, rozpoznać należy chorobę inwazyjną. Dodatkowe wsparcie diagnostyczne stanowi możliwość wykonania badania wykrywającego materiał genetyczny drobnoustroju metodą PCR (np. w Krajowym Ośrodku Referencyjnym ds. Diagnostyki Bakteryjnych Zakażeń Ośrodkowego Układu Nerwowego – KOROUN). Pozostałe badania laboratoryjne, jak np. wskaźniki stanu zapalnego, w tym CRP i prokacytonina mają znaczenie pomocnicze, pozwalają – w zakażeniach dróg oddechowych – podejrzewać zakażenie bakteryjne, natomiast w przypadku inwazyjnej choroby pneumokokowej stanowić mogą czynnik prognostyczny korelujący z ciężkim przebiegiem zakażenia. Leukopenia, zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, rozwijający się wstrząs, niewydolność oddechowa, a także śpiączka są przesłankami złego rokowania [8–9]. Problemy terapeutyczne Leczenie przeciwdrobnoustrojowe zakażeń Streptococcus pneumoniae stanowi coraz większe wyzwanie ze względu na narastającą oporność tego drobnoustroju na podstawowe antybiotyki. Do połowy lat 70. ubiegłego stulecia wszystkie izolowane pneumokoki pozostawały wrażliwe na penicylinę i inne antybiotyki poza tetracyklinami i nie obserwowano występowania szczepów opornych. Jednak w latach 1977–1978 w Afryce Południowej wyizolowano po raz pierwszy szczepy oporne na beta-laktamy. Ustalono, że źródłem problemu były prawdopodobnie tamtejsze szpitale, gdzie dzieci z zakażeniami wirusowymi, w tym HIV, często leczono przy użyciu antybiotyków beta-laktamowych [10]. Mechanizm oporności na penicyliny polegał na zmianie struktury białek wiążących penicylinę (PBP), odpowiedzialnych za syntezę ściany komórkowej, dlatego oporności nie można przełamać za pomocą antybiotyków zawierających inhibitory beta-laktamazy, jak np. amoksycylina z kwasem klawulanowym. Pomimo że wyjściowo nazwane pneumokokami opornymi na penicylinę (ang. penicillin-resistant pneumococci, PRP), w chwili obecnej drobnoustroje te rozwinęły już oporność przeciwko pozostałym antybiotykom beta-laktamowym, makrolidom, linkozamidom, ko-trimoksazolowi, glikopeptydom (np. wankomycyna), fluorochinolonom. Wyizolowano już szczepy pneumokoka oporne zarówno na penicylinę, jak i na cefalosporyny III generacji, pozostające podstawowymi antybiotykami w leczeniu zakażeń pneumokokowych w Polsce. Dodatkowo, obserwuje się również zwiększanie się odsetka szczepów opornych zarówno na cefalosporyny III generacji, jak i meropenem, co istotnie ogranicza możliwości terapii inwazyjnych zakażeń pneumokokowych. Z uwagi na duży odsetek szczepów opornych na cefalosporyny II... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź świszczący oddech, duszność wdechowo-wydechowa. Jeżeli zaobserwujemy szybkie pogorszenie stanu zdrowia dziecka, a zwłaszcza świszczący oddech, wysoką gorączkę, suchy kaszel i trudności z oddychaniem, należy natychmiast udać się do lekarza lub na Szpitalny Oddział Ratunkowy.
Ostre zapalenie oskrzelików imituje objawy astmy i sprzyja rozwojowi astmy w przyszłości. Dodatkowo zakażenia górnych dróg oddechowych często wywołują zaostrzenia astmy. "Na podstawie samego badania klinicznego nie można wiarygodnie rozróżnić infekcyjnego zapalenia oskrzelików, czyli obturacyjnego zapalenia oskrzeli lub zapalenia oskrzeli ze świszczącym oddechem, i astmy, ale pomocne mogą być informacje z dokładnie zebranego wywiadu - mówi lek. Monika Makaruk z Oddziału Neonatologicznego przy Klinice Ginekologii i Położnictwa Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie. - Wiek do 18 miesięcy, wystąpienie epizodu świstów w okresie zimowym, wcześniejsze zakażenie górnych dróg oddechowych, niewystępowanie objawów choroby atopowej u pacjenta ani astmy w wywiadzie rodzinnym prawie zawsze wskaże na zapalenie oskrzelików". Reakcja na zastosowanie leków rozszerzających oskrzela nie umożliwia jednoznacznego rozróżnienia obu chorób. Poprawa występuje wprawdzie częściej u dzieci chorych na astmę niż na zapalenie oskrzelików, ale od tej reguły istnieje zbyt wiele wyjątków, by można ją było traktować jako wiarygodne kryterium rozpoznawcze. Potwierdzenie astmy jest możliwe dopiero po stwierdzeniu wielokrotnych epizodów świszczącego oddechu, reagujących na leczenie lekami rozszerzającymi oskrzela (krótko działającymi beta2-sympatykomimetykami: fenoterolem, salbutamolem, terbutaliną lub alternatywnie bromkiem ipratropium). Słabo rozwinięte oskrzela sprzyjają obturacji Określenie bronchiolitis zarezerwowane jest dla najcięższych przypadków zapalenia u noworodków i najmłodszych niemowląt, natomiast chorobę o lżejszym przebiegu nazywa się obturacyjnym zapaleniem oskrzeli lub zapaleniem oskrzeli ze świszczącym oddechem. Obturacja oskrzeli jest w wieku niemowlęcym bardzo częsta (tzw. świszczące niemowlę - wheezy infant), czemu sprzyja zarówno anatomia, jak i fizjologia dróg oddechowych na tym etapie rozwoju. Oskrzela są wąskie i wiotkie, o słabo rozwiniętych elementach chrzęstnych i elastycznych oraz słabo wykształconych mięśniach gładkich. Wewnątrz oskrzeli znajduje się stosunkowo duża liczba gruczołów produkujących śluz. Dodatkowo słaby odruch kaszlowy i niedojrzałość układu immunologicznego sprawiają, że bardzo łatwo dochodzi do zwężenia światła oskrzeli i zaburzenia przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Zwężenie światła oskrzeli u najmłodszych niemowląt zazwyczaj prowadzi do wystąpienia duszności, niewydolności oddychania, zaburzeń wodno-elektrolitowych, pogorszenia ogólnego stanu. Zapalenie oskrzelików to zakażenie wirusowe dolnych dróg oddechowych, które jest przyczyną świszczącego oddechu u dzieci do 18 miesiąca życia, najczęściej przed 6 miesiącem życia. Około 3/4 zachorowań jest wynikiem zakażenia wirusem RS (respiratory syncytial), tzw. wirusem nabłonka oddechowego, który zakaża całą populację niemowląt i małych dzieci. Rzadziej zakażenie oskrzelików powodują wirusy paragrypy, u starszych dzieci przyczyną infekcji są adenowirusy oraz wtórnie może pojawić się nadkażenie bakteryjne (Mycoplasma pneumoniae itp.). Najwięcej zachorowań występuje w miesiącach zimowych i wczesną wiosną. Charakterystyczne objawy "Choroba rozpoczyna się objawami zakażenia górnych dróg oddechowych i niewysoką gorączką. W ciągu kilku dni pojawia się świszczący oddech, co odróżnia tę chorobę od płatowego bakteryjnego zapalenia płuc, w którym zwykle nie stwierdza się skurczu oskrzeli" - mówi lekarz pediatra. Objawy są typowe dla nieżytu nosa i gardła - katar, kichanie, zapalenie i zaczerwienienie błony śluzowej nosa i gardła. Potem pojawia się gorączka, uporczywy kaszel, świszczący oddech, duszność wydechowa. U noworodków i niemowląt do 6 tygodnia życia urodzonych w terminie prawdopodobieństwo zakażenia wirusem RS jest bardzo małe ze względu na występowanie w organizmie dziecka przeciwciał przekazanych przez matkę. W ciągu pierwszych trzech miesięcy życia dziecka poziom przeciwciał zmniejsza się o 50 proc., istotną kwestią jest więc jak najdłuższe karmienie piersią. Zwiększone ryzyko zachorowania dotyczy zwłaszcza wcześniaków, dzieci matek palących i obciążonych wadami układu oddechowego. U tych dzieci występuje też zwiększone ryzyko astmy, a nieodwracalne zmiany w płucach pojawiają się około 6 roku życia. Jeśli między 3 a 6 rokiem życia świstom oddechowym towarzyszą inne choroby alergiczne, to u tych dzieci częściej rozwija się astma. Leczenie ostrego zapalenia oskrzelików polega na prawidłowej pielęgnacji: nawilżaniu dróg oddechowych, nawodnieniu dziecka, zapewnieniu dopływu chłodnego, czystego powietrza, monitorowaniu częstości tętna, oddechu, a także na tlenoterapii. Zdaniem pediatry, w mniejszym stopniu podawane są leki przeciwwirusowe. Stosowanie leków zabijających wirusy RS oraz kortykosteroidów budzi wiele kontrowersji, ponieważ brak jest dostatecznych dowodów skuteczności takiego leczenia. Wirusowa przyczyna objawów choroby nie uzasadnia podawania antybiotyków dopóty, dopóki nie pojawią się objawy wtórnego zakażenia bakteryjnego, takie jak gorączka, rzężenia w płucach, ropny kaszel.
Świszczący oddech - co może oznaczać, jak się go leczy? strun głosowych, duskineza rzęsek, zaburzenia przełykania. Świszczący oddech u dziecka Świszczący oddech to problem, który występuje bardzo często u małych dzieci. Przyczyną jest budowa anatomiczna dzieci, która predysponuje do wystąpienia zwężeń w układzie oddechowym.
Sapka u noworodka to inaczej trudności z oddychaniem u dziecka. Przyczyn sapki jest wiele, przy czym drogi oddechowe noworodka są tak małe, że każda ilość zgromadzonej wydzieliny lub niewielki nawet obrzęk dróg oddechowych mogą powodować trudności z oddychaniem u dziecka. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy możliwie szybko skonsultować się z lekarzem i ustalić przyczynę sapki. Podjęcie leczenia jest niezbędne, by groźne dla dziecka problemy z oddychaniem minęły. Zobacz film: "Cechy noworodka, które nie powinny nas niepokoić" spis treści 1. Jakie są przyczyny sapki u noworodków? 2. Objawy i leczenie sapki u noworodków 1. Jakie są przyczyny sapki u noworodków? Istnieje wiele przyczyn kłopotów z oddychaniem u noworodków. Są to między innymi: przeziębienie, zatkany nos, alergie, zapalenie płuc lub obecność ciała obcego w nozdrzach. Sapka może pojawić się również na skutek astmy, zapalenia oskrzelików lub mukowiscydozy. Astma to choroba przewlekła płuc, która powoduje obrzęk dróg oddechowych, ich zwężenie i wydzielanie nadmiaru śluzu. Zapalenie oskrzelików jest wywoływane przez wirus RSV, który przyczynia się do obrzęku oskrzelików, co utrudnia oddychanie. Natomiast mukowiscydoza to genetyczne zaburzenie, które wpływa na płuca i układ trawienny. Noworodki dotknięte mukowiscydozą są bardziej narażone na infekcje płuc. Ryzyko wystąpienia sapki jest wyższe u wcześniaków i noworodków z osłabionym układem odporności. Z kolei prawdopodobieństwo zachorowania na astmę jest większe u dzieci, których rodzice mają alergię lub astmę. Warto pamiętać, że jeśli noworodek ma kontakt z dymem papierosowym jest bardziej narażony na zapalenie oskrzelików. Choroba ta jest jednak najbardziej powszechna u dzieci pomiędzy 3. a 6. miesiącem życia. 2. Objawy i leczenie sapki u noworodków Najczęstsze symptomy trudności z oddychaniem u noworodków to: szybki oddech, zmęczenie, krótki oddech, dłuższy niż zwykle sen lub trudności z zasypianiem, nerwowość oraz rozszerzanie się nozdrzy. W przypadku astmy pojawia się świszczący oddech oraz kaszel, który nasila się w nocy. Z kolei zapalenie oskrzelików objawia się zatkanym nosem, katarem, łagodnym kaszlem oraz niewysoką gorączką utrzymującą się przez kilka dni. Następnie kaszel i świszczący oddech nasilają się. Badania wykazały, że noworodki, które przeszły zapalenie oskrzelików są bardziej narażone na zachorowanie na astmę w późniejszym okresie życia. Trudności z oddychaniem u dzieci urodzonych z mukowiscydozą mogą przybrać formę zatkanego nosa, problemów z zatokami, objawów zbliżonych do astmy oraz świszczącego oddechu. Leczenie sapki zależy od jej przyczyny. Jeśli winna jest infekcja wirusowa, na przykład zapalenie oskrzelików, lub zwykłe przeziębienie, nie należy podawać dziecku antybiotyków. Rozpylanie wody w pobliżu dziecka lub ustawienie nawilżacza powinno wystarczyć, by śluz się rozrzedził, a kaszel ustąpił. Jeżeli trudności z oddychaniem są spowodowane astmą, lekarz przepisuje leki na astmę. W większości przypadków należy podawać donosowo leki bezpośrednio do płuc. Natomiast leczenie mukowiscydozy zakłada leczenie płuc oraz właściwą dietę (w przypadku starszych niemowląt). Niekiedy konieczne jest podawanie dzieciom doustnych lub wziewnych antybiotyków na infekcje płuc. Większość problemów z oddychaniem u noworodków mija samoistnie, gdy zalegający śluz zaczyna się rozrzedzać. polecamy
Duszność u dzieci zazwyczaj współwystępuje z innymi objawami choroby podstawowej, np. w zaostrzeniu astmy oskrzelowej duszności towarzyszy świszczący oddech oraz suchy kaszel u dziecka. Natomiast w infekcji dróg oddechowych oprócz trudności z oddychaniem może pojawić się gorączka u dziecka, mokry kaszel i katar.
Fot: Sasha_Suzi / Świszczący oddech i kaszel to objawy wielu chorób. Najczęściej są to infekcje wirusowe, jednak mogą mieć inne przyczyny, np. astmę czy mukowiscydozę. U niemowląt rzadziej są obserwowane ze względu na niewykształcony wystarczająco odruch kaszlu. Kaszel jest naturalnym odruchem obronnym zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Najczęściej pojawia się w wyniku spływania wydzieliny z nosa po tylnej ścianie gardła. Prawidłowy odruch kaszlowy zapobiega zaleganiu wydzieliny w drzewie oskrzelowym i rozwojowi powikłań. Jeśli w oskrzelach zaczyna pojawiać się nadmiar wydzieliny, powoduje to zwężenie światła oskrzeli, co może imitować świst. Określane jest to często przez pacjentów jako świszczący kaszel. Tak naprawdę kaszel dzieli się po prostu na mokry bądź suchy. Świszczący natomiast może być oddech. Przyczyn kaszlu i świszczącego oddechu jest wiele. Ważna jest odpowiednia diagnostyka, ponieważ świszczący oddech i kaszel zawsze świadczą o patologii. Zobacz film: Budowa i funkcje układu oddechowego. Źródło: 36,6. Jak rozpoznać świszczący oddech i kaszel? Świst oddechowy to dźwięk, który powstaje w wyniku przepływu powietrza przez zwężone drogi oddechowe. Może być słyszalny zarówno podczas wdechu (świst wdechowy), jak i podczas wydechu. Może występować w obu tych fazach. W zależności od stopnia nasilenia może być słyszalny jedynie przez stetoskop w badaniu lekarskim, jak również bez użycia dodatkowych sprzętów. Świst wdechowy pojawia się przy zwężeniu górnych dróg oddechowych, czyli od gardła do górnej części tchawicy. Świst wydechowy natomiast wynika ze zwężenia dolnych dróg oddechowych – od poziomu tchawicy, przez oskrzela i oskrzeliki. U dzieci częściej występuje świszczący oddech niż u dorosłych. Właściwie im młodsze dziecko, tym łatwiej – ze względu na budowę anatomiczną – o zwężenie oskrzeli. U dzieci drogi oddechowe są krótkie, wąskie, a szkielet krtani i tchawicy jest dość cienki i wiotki, z dużą tendencją do zapadania się. U małych dzieci również jest mniejsza możliwość wygenerowania efektywnego kaszlu niż u dorosłych. Innym czynnikiem predysponującym do zwężenia dróg oddechowych jest niedojrzałość układu odpornościowego. Kaszel to zjawisko polegające na tym, że po głębokim wdechu i zamknięciu krtani następuje szybki wydech. Kiedy krtań, a właściwie nagłośnia, się otwiera, wysokie ciśnienie w klatce piersiowej powoduje wyrzut powietrza z płuc. Jeśli drogi oddechowe są zwężone, może się wydawać, że chory ma świszczący kaszel, ponieważ powietrze przechodzące przez drogi oddechowe daje świst. Kaszel jest mimowolny, choć oczywiście można go wygenerować świadomie. Powstaje na skutek podrażnienia receptorów kaszlowych w oskrzelach, co powoduje, że impulsy nerwowe docierają do ośrodka kaszlu w rdzeniu przedłużonym, dzięki któremu następuje koordynacja mięśni klatki piersiowej, przepony i praca nagłośni. Zobacz film: Zapalenie płuc - leczenie. Źródło: 36,6. Przyczyny powstawania świszczącego oddechu i kaszlu Świszczący oddech i kaszel to objawy charakterystyczne nie tylko dla jednej jednostki chorobowej. Niektóre przyczyny kaszlu są częstsze i bardziej prawdopodobne u dzieci, inne u dorosłych. Najczęstszą przyczyną świszczącego oddechu i kaszlu jest infekcja. Głównie wywołują ją wirusy. Świszczący oddech i kaszel to bardzo częste objawy towarzyszące zapaleniu krtani, oskrzeli i oskrzelików. Rzadziej są to objawy infekcji bakteryjnych. Inne przyczyny świszczącego oddechu i kaszlu to: astma, aspiracja ciała obcego do dróg oddechowych, wady rozwojowe układu oddechowego, alergie, nowotwory w świetle dróg oddechowych, mukowiscydoza, rozstrzenie oskrzeli, refluks żołądkowo-przełykowy, śródmiąższowe choroby płuc, choroby strun głosowych. Leczenie świszczącego oddechu i kaszlu W zależności od przyczyny, świstom może towarzyszyć np. duszność. Wymaga to wtedy pilnej konsultacji lekarskiej. Istnieją teorie, że w nagłych sytuacjach można wystawić odpowiednio ubrane dziecko na dwór, na zimne, suche powietrze bądź „zaparować” łazienkę przez odkręcenie gorącej wody i umożliwić dziecku oddychanie gorącym, wilgotnym powietrzem. Jest to oczywiście pomoc doraźna. Leczenie jest uzależnione od przyczyny podstawowej, dlatego leki czy metody terapeutyczne muszą być dostosowane do pierwotnej przyczyny wywołującej świszczący oddech i kaszel. W każdym przypadku jednak doskonale sprawdzają się inhalacje czy nebulizacje. Zobacz film: Astma, czyli co? Źródło: 36,6. Czy artykuł okazał się pomocny?
Spośród 1305 dzieci u 129 uczestników badania (17%) stwierdzono kiedykolwiek świszczący oddech, a u 285 z 1276 ocenianych dzieci (22%) stwierdzono wyprysk. Ryzyko świszczącego oddechu było zwiększone w przypadku obecności objawów depresji u matki (skorygowany iloraz szans [OR] 2,74; 95% przedział ufności [CI] 1,37-5,50) lub
Każda mama, zwłaszcza bardzo młoda, obawia się o swoje dziecko, dlatego często wyolbrzymia niektóre objawy. Ze względu na brak doświadczenia nie jest w stanie rozpoznać, czy dane zachowanie mieści się w normie, czy jest symptomem poważnej choroby. Najczęstszym problemem do prawidłowego zdiagnozowania staje się dla młodych mam oddech niemowlaka. Często jest on nieregularny i urywany, całkiem różni się od oddechu dorosłego człowieka – większość przypadków nie powinna niepokoić, jednak na wszelki wypadek zawsze należy zasięgnąć opinii lekarza, by wykluczyć niebezpieczeństwo. Zobacz film: "Biały szum trzykrotnie skraca czas potrzebny niemowlęciu do zaśnięcia" spis treści 1. Jak sprawdzić, czy oddech niemowlaka jest prawidłowy? 2. Jak kontrolować oddech dziecka? 3. Monitor oddechu dziecka 4. Przy jakich problemach z oddychaniem u dziecka udać się do lekarza? rozwiń 1. Jak sprawdzić, czy oddech niemowlaka jest prawidłowy? Dziecko oddycha dużo szybciej niż dorosły człowiek – to normalne, jeśli maluch oddycha 60 razy na minutę. Okazjonalne pochrząkiwanie lub nawet charczenie u niemowląt nie musi być powodem do niepokoju. Dźwięki wydawane przez niemowlaka są naprawdę różnorodne, a bierze się to z faktu, że maluchy oddychają tylko noskiem. A więc kiedy nosek jest lekko przytkany, pojawiają się świsty i pochrząkiwania. W przypadku kataru u dziecka (lub zatrzymania się w nosku resztek pokarmu z ulewania) można ułatwić dziecku oddychanie, oczyszczając mu dokładnie nos chusteczką. Należy uważać z nadmiernym używaniem gruszki do nosa, gdyż w czasie zabiegu odciągania kataru łatwo o podrażnienie delikatnego nosa dziecka. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Zaburzenia oddychania u 7-miesięcznego niemowlaka - odpowiada lek. Piotr Pilarski Czym może być spowodowane zaburzenie oddychania u niemowlaka? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Jak leczyć niemowlaka, który kaszle i ciężko oddycha? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Wszystkie odpowiedzi lekarzy Krótkotrwały bezdech, trwający do kilku sekund zdarza się jeszcze maluchom ze względu na to, że dopiero uczą się oddychać poza łonem matki. Bezdech trwający dłużej niż 10 sekund nie powinien się jednak zdarzać i należy w takim przypadku wziąć dziecko do lekarza. Powyższe, choć niepokojące dla wielu rodziców objawy są jak najbardziej normalne, ale tylko pod warunkiem, że pojawiają się od czasu do czasu i że dziecko nie ma symptomów sugerujących problemy z oddychaniem, zapalenie płuc, a nawet niedotlenienie. Takie objawy, oznaczające, że dziecko trzeba jak najszybciej wziąć do lekarza, to: rozdrażnienie i płaczliwość, osłabienie i brak aktywności, brak apetytu, widoczny wysiłek w czasie oddychania, unoszenie się płatków nosa w czasie oddychania, wciąganie skóry pod żebra w czasie oddychania, sinienie ust i twarzy, gorączka, kaszel u niemowlaka. Podejrzewa się, że długotrwały bezdech u dziecka może doprowadzić nawet do zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej. Takie nie do końca wyjaśnione zgony zdarzają się u jednego dziecka na tysiąc, najczęściej kiedy dziecko ma około 2-3 miesiące. Uznaje się, że do śmierci dochodzi właśnie w wyniku zatrzymania oddechu, którego ryzyko zwiększa się, jeśli: dziecko ma zasłonięty nos (na przykład kołderką), dziecko wdycha wydychane przez siebie powietrze (na przykład z powodu spania na brzuchu lub zbyt miękkiego materaca), dziecko jest narażone na dym papierosowy lub inne substancje drażniące układ oddechowy, dziecko jest wcześniakiem. 2. Jak kontrolować oddech dziecka? Na potrzeby kontrolowania oddechu dziecka w domu stworzono różne urządzenia, które pozwalają mamie cały czas słyszeć swoje maleństwo, nawet gdy nie ma jej fizycznie w pobliżu. Przede wszystkim, najbardziej popularnym urządzeniem jest elektroniczna niania. Część z nich korzysta z fal radiowych, część natomiast z technologii DECT. Podstawową różnicą jest sposób nadawania i stabilność sygnału. Te działające na fale radiowe mogą nie odnaleźć wolnej częstotliwości i w związku z tym, zerwać połączenie. Jakość dźwięku także pozostawia często wiele do życzenia – pojawiają się szumy, trzaski i inne zakłócenia. Nie należy jednak rezygnować z nich ze względu na obawy związane z rzekomą szkodliwością pola elektromagnetycznego, jakie wytwarzają. Dla tych osób, które potrzebują mieć jak największy zasięg niani, najlepsze będą te z technologią DECT – producenci zapewniają, że działają nawet do 300 metrów, ale w terenie niezabudowanym. W przypadku budynków zasięg ograniczony jest maksymalnie do dwóch domów dalej. 3. Monitor oddechu dziecka Monitor oddechu dziecka to urządzenie przydatne jest szczególnie w okresie życia dziecka, gdy narażone jest ono na wystąpienie zespołu śmierci łóżeczkowej. Dotyka on dzieci między 2 a 12 miesiącem życia - w tym czasie najbardziej przyda się monitor oddechu. Monitor kontroluje oddech niemowlaka. Jeśli przerwa między jednym a drugim oddechem wynosi 20 sekund, monitor wszczyna głośny alarm, dzięki któremu życie dziecka może zostać uratowane. Część monitorów oddechu wmontowana jest w elektroniczne nianie. Natomiast niektóre stanowią odrębne urządzenie, które – w zależności od potrzeb i rodzaju monitora – można przypiąć do pieluszki malucha, powiesić nad łóżeczkiem lub zainstalować na półce przy łóżeczku. Niektóre monitory wyposażone są w czujnik ruchu niemowlaka, jednak często zdarza się, że nie spełniają one swojej funkcji – są bardzo czułe na ruchy dziecka, dlatego niekiedy wszczynają alarm bez przyczyny. Przed zakupem monitora warto dokładnie zapoznać się z ofertą sprzętową i wybrać najbardziej praktyczne dla siebie rozwiązanie. Monitory oddechu dziecka i elektroniczne nianie pozwalają na stałą kontrolę oddechu niemowlęcia. Zaburzenia oddychania u niemowlaka związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem organizmu dziecka lub fizycznymi utrudnieniami oddychania mogą doprowadzić nawet do jego śmierci, a więc bardzo ważne jest, aby do takich zaburzeń nie dopuścić. 4. Przy jakich problemach z oddychaniem u dziecka udać się do lekarza? Żadnej troskliwej mamie raczej nie trzeba przypominać, że dziecko musi być pod stałą opieką lekarską, nie tylko w momencie, gdy coś nas niepokoi. Niezbędne jednak jest udanie się do lekarza, gdy obserwujemy u swojego malucha sporadycznie bądź często pojawiający się bezdech u dziecka trwający dłużej niż 10 sekund, ewidentne problemy z oddychaniem, oddechy częstsze niż 60 na minutę, sinienie niezwiązane z płaczem, niepokojąco brzmiący oddech, charczenie pod koniec każdego oddechu, unoszenie się płatków nosa i widoczne wciąganie powietrza pod żebra przy oddychaniu. Jeśli rodzic czuje, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego, lepiej od razu iść do lekarza, który zbada dokładnie dziecko i rozwieje obawy lub zaleci odpowiednie postępowanie. polecamy .