17K views, 342 likes, 190 loves, 47 comments, 120 shares, Facebook Watch Videos from TVP Kultura: "Będę teraz robić to, co chcę - nic. Nie chcę wspomnień, rzeczy, przyjaźni, miłości ani przywiązania.
Tekst zdradza szczegóły fabuły i zakończenia filmów. Trzy kolory: Niebieski. WolnośćPisk opon i zgrzyt metalu. Samochód z impetem rozbija się o drzewo. Przez otwarte drzwi wypada lekka, kolorowa, plażowa piłka i niesiona wiatrem toczy się coraz dalej. Ta lekkość będzie się w pierwszej części filmu przewijać w najtrudniejszych emocjonalnie momentach. Delikatny puch z poduszki chwieje się w rytm oddechu kobiety, której świat się zawalił. Lekka tiulowa apaszka służy za skuteczny pancerz: Julie zakłada maskę bezosobowej profesjonalistki, wydającej polecenia adwokatowi. Zależności i relacje są źródłem wspomnień. A wspomnienia są źródłem bólu. Ból osadza w miejscu, póki cierpimy, nie możemy być wolni. Julie podejmuje próbę całkowitego odcięcia się od miejsc, ludzi, zdarzeń. Chce, by przepadł wszelki ślad po tym, kim była, kogo kochała. Niech przepadnie papier nutowy z zapisem kompozycji. Niech zniknie przypadkowo znaleziony lizak w niebieskiej folijce. Niech przeszłość przejdzie w nieistnienie, a ona, Julie – zagubiona, niesiona na fali zdarzeń, skrzywdzona – niech odzyska wolność bycia wyłącznie sobą. Sobą bez nikogo. Chociażby miała ukryć wspomnienie pocałunków męża pod pocałunkami innego mężczyzny. Czyste, równe, błyskawiczne cięcie. Knykcie rozdarte do krwi o chropowatość muru. Nie zniknęłam. Jestem. Będę żyła. Nie mogę płakać, ale przynajmniej będę przekona się jednak bardzo szybko, jak iluzoryczna jest ta wolność, do której dąży. Przeszłość wydaje się ją atakować ze wszystkich stron. Wraca we fragmentach, w urywkach. Pojawia się niespodziewanie w rozmaitych kostiumach. Im bardziej Julie odsuwa od siebie innych ludzi, tym mocniej oni zdają się jej w ten czy w inny sposób, jest przecież wspólne nam wszystkim. Aby się z niego wyzwolić, potrzeba siły. Czy możliwa jest prawdziwa siła bez jedności, chociażby tej metaforycznej, z ludźmi, którzy doświadczyli tego, czego my doświadczamy, ale i tej bezpośredniej, z tymi, którzy naznaczyli nasze życie – i których życie my naznaczyliśmy? Nie funkcjonujemy i nigdy nie będziemy funkcjonować w próżni, nawet jeśli dołożymy starań, by tak było. Nie pozwoli na to historia, pamięć ani… przyszłość. Pojedyncza nuta jest tylko błyskiem w czasie. Rząd harmonijnie współbrzmiących nut tworzy natomiast Julie jest sztucznym tworem i ma w sobie fałsz, z którego ona sama długo nie zdaje sobie sprawy. Dobrze widać to w scenie, gdy słysząc łomotanie do wszystkich drzwi na klatce schodowej, jako jedyna decyduje się wyjrzeć – chociaż, paradoksalnie, do jej drzwi akurat nie załomotano. Zatrzaskują się zresztą za nią, nie może wrócić do mieszkania, do swojego kokonu, do świadomie wybranej izolacji. Już samo to stawia ją w pozycji co prawda jeszcze nie uczestnika, ale przynajmniej obserwatora. Muzyka powraca – nie daje o sobie co do tych wspomnień, od których Julie tak bardzo próbuje uciec… czy faktycznie wyglądały tak, jak je zapamiętała? Czy jest jakaś prawda, którą przeoczyła i którą może jeszcze odnaleźć, uratować? Zdumiona odkrywa, że ktoś jeszcze może cierpieć jak ona. Z tego samego, co ona, powodu. W tym cierpieniu też nie jest sama. Ma oczywiście wybór, może zamknąć oczy, wycofać się, udawać, że niczego nie dostrzegła. Albo – symbolicznie wyciągnąć rękę do cienia zmarłego męża, zawrzeć pokój z pamięcią o nim. I jednak nie tylko żyć, ale i iść dalej. Pokochać kogoś. Stworzyć coś nowego tam, gdzie zawsze miały być już tylko ruiny. Julie sądziła, że tylko odcięcie się od relacji z innymi da jej upragnioną wolność, bezpiecznie umieści w bańce obojętności. Tymczasem prawdziwe wyzwolenie kryje się w otwarciu na tę jedną relację, o której istnieniu wolałaby nie wiedzieć. To nie jest łatwe i wymaga wiele siły. I Julie tę siłę w sobie odnajduje. To jest moment, w którym może przestać uciekać, a zacząć krzyczeć, biec, domagać się czegoś. Komfortowe złudzenie pryska, ale wraz z nim padają też sztucznie wzniesione dobrze, Julie. Możesz wreszcie też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry przenosił. a miłości bym nie miał, byłbym niczym…Trzy kolory Biały film ~ Kadr z filmu Trzy kolory Biały 1994 fot Cortesia Album East News Poniżenie osobiste łączy się w Białym z poniżeniem społecznym Kiedy Karol po raz pierwszy pojawia się na ekranie w sekwencji francuskiej widzimy początkowo jedynie wysłużone buty oraz zabawny chód bohatera który zupełnie nie pasuje do
Trzy kolory. Niebieski w TV - najbliższe emisje + Obserwuj W najbliższym czasie nie ma w telewizji żadnych emisji: Trzy kolory. Niebieski Uwaga! Informacje na temat poprzednich emisji znajdują się niżej na stronie. Reklama Opis filmu Trzy kolory. Niebieski Młoda kobieta, Julie (Juliette Binoche), traci w wypadku samochodowym męża Patrica – wybitnego kompozytora i jedyną córkę. Jak żyć, gdy życie (dotychczasowe) się skończyło? "Będę teraz robić to, co chcę: nic. Nie chcę wspomnień, rzeczy, przyjaźni, miłości ani przywiązania. To wszystko pułapka" – mówi matce. Julie zaczyna nowe życie, anonimowe i niezależne, świadomie odrywając się od wszystkiego, co łączy ją z przeszłością. Na stronie Trzy kolory. Niebieski znajdziesz Strona zawiera informacje na temat godzin emisji (czyli kiedy leci) dla Trzy kolory. Niebieski. Jeżeli stacje telewizyjne planują w najbliższym czasie nadać audycję (premiera, powtórki) w sekcji najbliższe emisje umieszczone są informacje na temat jakiego dnia, o której godzinie oraz na jakiej antenie można obejrzeć program. W przypadku braku Trzy kolory. Niebieski w ramówkach jakiekogokolwiek kanału wyświetlona jest lista poprzednich emisji z ostatnich 30 dni. Brak informacji na temat poprzednich i przyszłych wyświetleń oznacza, że żadna z ponad 180 stacji obecnych w programie telewizyjnym nie nadawała audycji i nie planuje tego w najbliższym czasie. Na stronie znajdują się informacje na temat tego kiedy będą powtórki lub kiedy będzie powtórka audycji Trzy kolory. Niebieski. Poprzednie emisje Trzy kolory. Niebieski w telewizji Emisja Trzy kolory. Niebieski miała miejsce: 2021-06-12 02:50 Kino nocne - Trzy kolory - Niebieski Opis (streszczenie): (N) Obsypana nagrodami pierwsza część mistrzowskiej trylogii Kieślowskiego, nawiązującej do francuskich haseł wolności, równości i braterstwa. "Niebieski" to refleksja na temat wolności. Bohaterka próbuje uwolnić się od cierpienia, wspomnień. Czas trwania: 94min. / Szwajcaria, Polska, Francja / 1993 / dramat 2021-06-10 21:45 Czwartkowy klub filmowy - Trzy kolory - Niebieski Czas trwania: 94min. / Szwajcaria, Polska, Francja / 1993 / dramat Reklama 2020-10-07 09:10 Trzy kolory - Niebieski Czas trwania: 94min. / Szwajcaria, Polska, Francja / 1993 / dramat 2020-10-06 15:50 Trzy kolory - Niebieski 2020-06-06 01:20 Kino nocne - Trzy kolory - Niebieski 2020-06-04 20:25 Kino Mistrzów - Trzy kolory - Niebieski Czas trwania: 94min. / Szwajcaria, Polska, Francja / 1993 / dramat Reklama Zwiastuny, zapowiedzi, wideo Trzy kolory. Niebieski Trzy kolory. Niebieski gdzie obejrzeć? Film Trzy kolory. Niebieski można obejrzeć w programie stacji: Emisje filmu miały lub będą miały miejsce w: TVP Kultura Typy audycji Lista zwiera odnośniki do stron typów związanych z prezentowaną audycją: Dramat Lata produkcji Lista zawiera lata, w których powstawała audycja: 1993 - co w TV?
Lektura wydawanych w danym okresie historycznym twórczości science fiction, a nawet pozycji popularnonaukowych, może nie daje zbyt dużej dawki wiedzy na tematy stricte naukowe, ale pozwala znakomicie zorientować się, jak dalszy rozwój nauki i techniki wyobrażali sobie ludzie w danej epoce żyjący. Program TV Stacje Magazyn Ocena dramat psychologiczny Francja 1993, 105 min Nastrojowy i znakomicie zrealizowany film "Trzy kolory: Niebieski" stanowi pierwszą część tryptyku Krzysztofa Kieślowskiego. Obraz okazał się wydarzeniem w świecie filmu. Zdobył trzy Cezary, a także wyróżnienia na festiwalu w Wenecji: Złotego Lwa dla Krzysztofa Kieślowskiego oraz nagrody dla najlepszej aktorki (Juliette Binoche) i za zdjęcia (Sławomir Idziak). W produkcji "Trzy kolory: Niebieski" w wypadku samochodowym ginie znany kompozytor i jego 5-letnia córka. Ocalała z katastrofy żona muzyka i matka dziewczynki, Julia (Juliette Binoche), nie potrafi pogodzić się z utratą bliskich. Z czasem zaczyna życie od nowa, odrzucając wszystko, co ma związek z przeszłością. Zrywa kontakty ze znajomymi, sprzedaje wszystkie rzeczy należące do siebie i męża, przeprowadza się także do innej dzielnicy Paryża. Jednak z życia bohaterki dramatu "Trzy kolory: Niebieski", która sądzi, że pozostawanie w odosobnieniu uwolni ją od tragicznych wspomnień, nie znika Olivier (Benoît Régent), asystent jej męża. Od dawna zakochany w Julii mężczyzna, chcąc jej pomóc, namawia ją do współpracy w dokończeniu monumentalnego działa, nad którym przed śmiercią pracował kompozytor. Pewnego dnia Julia dowiaduje się także, że nie była jedyną kobietą w życiu swojego męża. Krzysztof Kieślowski Juliette Binoche (Julie Vignon ), Benoît Régent (Olivier), Emmanuelle Riva (matka), Florence Pernel (Sandrine), Jacek Ostaszewski (flecista), Charlotte Véry (Lucille ), Hélene Vincent (dziennikarka ), Philippe Volter (Estate Agent), Claude Duneton (Doctor), Hugues Quester (Patrice, mąż Julie) Brak powtórek w najbliższym czasie Co myślisz o tym artykule? Skomentuj! Komentujcie na Facebooku i Twitterze. Wasze zdanie jest dla nas bardzo ważne, dlatego czekamy również na Wasze listy. Już wiele razy nas zainspirowały. Najciekawsze zamieścimy w serwisie. Znajdziecie je tutaj.Stream Trzy kolory: Niebieski | Fogler by Marcin Fogler on desktop and mobile. Play over 320 million tracks for free on SoundCloud.
Materiały prasowe Źródło: Materiały prasoweMłoda kobieta, Julie, traci w wypadku samochodowym męża i jedyną córkę. Mąż był wybitnym kompozytorem, pracował przed śmiercią nad utworem muzycznym, ktory miał być wykonywany w czasie wielkiego, europejskiego święta jednocześnie w 12 europejskich stolicach. Pogrążona w rozpaczy Julie odrzuca wszystko, co ma związek z dotychczasowym życiem, zostawia luksusowy dom na wsi i przenosi się do mieszkania w Paryżu, nie podając jednak nikomu nowego adresu. Trzy kolory: Czerwony Gatunek :Dramat, Tajemnica, Romans Rok produkcji :1994-05-27 Runtime : 99 Minutes Aktorzy :Irène Jacob, Jean-Louis Trintignant, Jean-Pierre Lorit, Frédérique Feder, Samuel Le Bihan, Marion Stalens, Teco Celio, Bernard Escalon, Jean Schlegel, Elzbieta Jasinska. ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐. Synopsis :Opis filmu: Młoda kobieta, Julie, traci w wypadku samochodowym męża i jedyną córkę. Mąż był wybitnym kompozytorem, pracował przed śmiercią nad utworem muzycznym, który miał być wykonywany w czasie wielkiego, europejskiego święta jednocześnie w 12 europejskich stolicach. Pogrążona w rozpaczy Julie odrzuca wszystko, co ma związek z dotychczasowym życiem, zostawia luksusowy dom na wsi i przenosi się do mieszkania w Paryżu, nie podając jednak nikomu nowego adresu. Z pozostawionych w dawnym domu rzeczy zabiera tylko sznur niebieskich szklanych kulek, które wisiały w pokoju córki. Poza jedną nocą spędzoną z zakochanym w niej współpracownikiem męża Olivierem, zresztą łudząco do niego podobnym, nie widuje nikogo. Z obowiązku odwiedza swą sklerotyczną matkę, która już jej właściwie nie poznaje. Podczas jednej z takich wizyt Julie oznajmia matce: „Będę teraz robić to, co chcę: nic. Nie chcę wspomnień, rzeczy, przyjaźni, miłości ani przywiązania. To wszystko pułapka”. Zgodnie z tą deklaracją Julie żyje z dnia na dzień (…) I nagle pewnego dnia dowiaduje się, że nie była jedyną kobietą w życiu swego męża… Opisy postaci: Julie – główna bohaterka filmu. To trzydziestokilkuletnia kobieta, która w wyniku wypadku samochodowego traci męża i 5-cio letnią córkę. Jest niską, szczupłą brunetką o dziecięcej twarzy i krótkich włosach. Ma duże, brązowe oczy, które podkreśla prosta grzywka opadająca na czoło. Włosy obcięte prosto zakrywają uszy. Są krótkie. Julie ma jasną cerę i dziewczęce rysy twarzy. Jej nos jest zgrabny i kształtny, usta pełne i szerokie. Julie bywa smutna i zamyślona. Często ma nieobecny wzrok. Preferuje sportowy styl. Na co dzień zakłada jeansy, dopasowane koszulki w stonowanych odcieniach i szerokie swetry. Nosi długie płaszcze i sznurowane półbuty. Ma łagodne usposobienie. Olivier – przyjaciel Julie, były asystent jej nieżyjącego męża. Jest zakochany w Julie. Po śmierci Patrisa zabiega o jej względy. To wysoki, barczysty 40-sto latek z rzadkimi włosami i pociągłą twarzą. Ma wysokie czoło i duże piwne oczy. Jego włosy są jasno-brązowe. Jego nos jest duży, usta wąskie. Na twarzy ma delikatne zmarszczki. Jest małomówny. Sprawia wrażenie niepewnego siebie. Polecane
