Możesz zamówić rzucenie uroku na swojego wroga! Specjalizuję się w takich usługach i mogę Ci pomóc. Wystarczy, że dokładnie opiszesz swój problem i motywację wraz z oczekiwanymi efektami. Osoba, na którą zostanie rzucony urok będzie czuć się nie zbyt dobrze, może mieć bóle głowy, wymioty, brak apetytu czy problemy ze snem.
Jak rzucić urok na mężczynę Pytanie w temacie pojawia się często na forach internetowych, czy innego rodzaju dyskusjach. Człowiek zakochany jest w stanie uciec się do wszelkich sposobów, aby obiekt uczuć, odwzajemnił uczucie. Sporo osób próbuje samemu rzucić urok miłosny, ale efekty ich działań są zazwyczaj żadne. Bierze się to z powodu braku doświadczenia. Jeżeli ktoś interesuje się magią, co najwyżej hobbystycznie, bądź nie interesuje w ogóle, i chce jej użyć, tylko w tym jednym konkretnym przypadku, to oczekując efektów niestety się przeliczy. To tak jakby ktoś kompletnie nie znający się na mechanice, chciał od podstaw poskładać samochód. Tutaj także efektów nie będzie. Dlatego rzucanie uroków samemu dla większości ludzi będzie zwyczajną stratą czasu. Pozostaje poszukać kogoś skutecznego, kto zajmuje się tym już dłuższy czas i ma przy tym efekty. Ja zajmuję się tym od naprawdę wielu lat i przez te lata praktyki udało mi się zdobyć zadowalającą skuteczność odprawianych rytuałów miłosnych. Z moją ofertą możecie zapoznać się na stronie: W tym miejscu podkreślę, że nikogo nie namawiam do korzystania z magii miłosnej. Najlepiej uciec się do tej metody, dopiero wtedy, kiedy inne próby odzyskania, czy też rozkochania drugiej osoby nie działają. Wtedy z czystym sercem, można powiedzieć sobie, że spróbowało się wszelkich dostępnych metod, aby ukochana osoba z nami była, więc skoro one nie podziałały, to można skorzystać z magii miłosnej. Na koniec dodam tylko, że nie odprawiam rytuałów, jeśli ktoś ma złe intencje- przykładowo chciałby kogoś w sobie rozkochać, aby potem tą drugą osobą porzucić, odegrać się na niej za jakąś wyrządzoną krzywdę. Naprawdę, będzie lepiej dla Was i dla Waszej psychiki, jeżeli zapomnicie o doznanym urazie, skupicie się na własnym życiu, a magię stosować będziecie tylko w pozytywnych intencjach. Popularne posty z tego bloga Rytuał miłosny skuteczny Każdy początkujący rytualista zapewne marzy o tym, aby dojść do poziomu, kiedy jego rytuały będą skuteczne. A przynajmniej większość z odprawianych zakończy się sukcesem. Wiem o tym doskonale, bo sam kiedyś zaczynałem i będąc na początku nauki magii miłosnej, moje myśli też były tym zaprzątnięte. Ale to był błąd, ponieważ chcąc uzyskać pożądany efekt, wywierałem na siebie coraz większą podświadomą presję, przez co nie szedłem do przodu. Dopiero kiedy zdałem sobie z tego sprawę, potrafiłem się wyłączyć, uleczyć z myślenia tylko nad osiągnięciem jak najwyższej skuteczności, to paradoksalnie ta skuteczność znacząco wzrosła. Był to krok milowy w moich magicznych działaniach. Przeskakiwanie kolejnych było już łatwiejsze. Ale żeby dojść, do skuteczności, którą mogę pochwalić się dzisiaj (70-80%) trzeba było tych kroków przejść naprawdę wiele. Jeśli jesteś na początku drogi i każde Twe działanie mające przy pomocy magii zmienić rzeczywistość przyniosło fiasko, to nie poddawaj się. Nie zapomin Czary miłosne na odzyskanie partnera Pomimo że wiele osób nie wierzących w żadne siły magiczne, uważa że tylko osoby zdesperowane uciekają się do magii miłosnej, aby odzyskać lub zdobyć ukochaną osobę, jest to zdecydowania nieprawda. Działam w branży ezoterycznej od wielu lat. Prowadzę stronę i wiem, że po pomoc zgłaszają się osoby całkowicie normalne, nie mający żadnych odchyleń. Powiedziałbym nawet, że Ci którzy tak mocno psioczą na magię są częściowo zaślepieni – ponieważ nie potrafią dostrzec świata duchowego, który przecież istnieje obok świata materialnego, chociaż go nie widać. Nawet przedstawienie faktów mówiących o działaniu magii na nich nie działa, ponieważ daną sytuację wytłumaczą sobie przypadkiem. Owszem przypadki się zdarzają, ale co jeśli stają się prawie że regułą? A działania magiczne na tym polegają, aby uzyskać taki efekt w zmienianiu rzeczywistości, aby efekty które wystąpią były zależne od nas, a nie od przypadku. Jeżeli więc zastanawiasz się nad czarami miłosny
Istnieją też specjalne żelowe okulary do okładów, które działają na takiej samej zasadzie, jak wszystkie podgrzewacze – aby wywołać rozgrzanie się zawartego w nich płynu, należy złamać umieszczoną w środku blaszkę. Zregenerowanie produktu, by mógł posłużyć kolejny raz, wymaga jednak jego gotowania w wodzie, co nie jest
Katarzyna Marczuk - ukończyła studia na kierunku filologia polska. Byłą redaktorem naczelnym portalu współpracowała z wieloma czasopismami i wydawnictwami o tematyce lifestylowej, z portalem Od wielu lat tworzy teksty o charakterze poradnikowym, związane z urodą, stylizacją i innymi dziedzinami życia. Obecnie pracuje jako typową kobietą, która uwielbia zakupy, komedie romantyczne i spotkania z przyjaciółmi. Poza babskimi rozrywkami pasjonują mnie sztuki walki, piłka nożna i jazda na rolkach. Z wykształcenia jestem polonistką, z zawodu copywriterem. Lubię dokształcać się, zdobywać nowe doświadczenia w różnych dziedzinach. Nieokiełznana ciekawość świata skłoniła mnie do ukończenia kursu wirażu i stylizacji, dzięki czemu nauczyłam się jak podkreślić swoja urodę i zadbać o zdrową wiedzieć, co jeść, aby czuć się dobrze i zachować świetną sylwetkę. Niewiele osób o tym wie, ale czasami zamieniam się w prawdziwą kurę domową i gotuję pyszne obiady dla całej rodziny. Wówczas trzymam się jednej zasady: gotuj smacznie i zdrowo! Uprawiam sport, który pozwala utrzymać moje ciało w doskonałej kondycji. Bez niej nie mogłabym dotrzymać kroku moim rozbrykanym bliźniakom. Ala i Olek mają już cztery lata i każdego dnia zaskakują mnie swoją przenikliwością, wyrazistością charakterów i pasją poznawania otaczającego ich świata. Kiedy opiekujesz się dziećmi po pewnym czasie stajesz się encyklopedią medycyny naturalnej i ludowej, tak też jest w moim i uroda to tematy bliskie każdej kobiecie. Jako początkująca wizażystka i konsultantka znanej firmy dystrybuującej kosmetyki, szczególnie wnikliwie śledzę nie tylko nowe techniki makijażu, lecz także skuteczne sposoby pielęgnacji ciała, oraz trendy panujące w kosmetologii. Często testuję nowe kosmetyki poznając ich dobre i złe strony. Potrafię wyciągać wnioski i chętnie dzielę się swoimi uwagami. Na mojej ocenie często polegają przyjaciółki, których jeszcze nigdy nie zawiodłam swoimi radami. Kocham życie i wyzwania, jakie ono kryje w sobie. Wierzę, że przeznaczenie spoczywa w naszych rękach i w największym stopniu zależy ono od naszego samopoczucia. To jak się czujesz i co myślisz, wpływa na to, jak żyjesz. Piszę o tym, co mnie fascynuje, porusza, interesuje. Pisanie to największa z moich pasji!
To bardzo ogolne pytanie, ktore otrzymuje praktycznie codziennie: Jak dzialaja Anioly? Przytocze tutaj malutka opowiesc. Kilka dni temu do mojej kuchni wlecial maly trzmielik. Widzac tyle okien polecial do jednego z nich - akurat bylo to duze okno od sufitu do podlogi, ktorego nie da sie otworzyc. Obok tego okna bylo kilka innych - otwieranych
Zobacz jakie są wyrazy bliskoznaczne i synonimy do wyrażenia "rzucić urok". Wyrażenie rzucić urok posiada 2 wyrazy bliskoznaczne i synonimy w 1 grupie znaczeniowej 1. Wyrazy bliskoznaczne rzucić urokw znaczeniu zaczarować Zapisz się w historii świata ☺ Powiedz rzucić urok: Zobacz definicje słowa rzucić urok Zobacz podział na sylaby słowa rzucić urok Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa rzucić urok Zobacz anagramy i słowa z liter rzucić urok Zapis słowa rzucić urok w alfabecie Morse'a Zapis słowa rzucić urok w alfabecie fonetycznym NATO (ICAO) Romeo Zulu Uniform Charlie India Charlie Uniform Romeo Oscar Kilo Zapis słowa rzucić urok od tyłu koru ćicuzr Zapis słowa rzucić urok w języku klingońskim (Star Trek) rzucic-urok Zapis słowa rzucić urok w języku aurebesh (Star Wars) rzucic-urok Zapis słowa rzucić urok w piśmie runicznym rzucic-urok Wybrane słowo nadprzyrodzonyparanormalny, nadnaturalny, magiczny, niebiański, diabelski, nadziemski, nieziemski,... Wszystko o synonimach Wyszukiwanie zaawansowane Dodaj nowy wyraz Kontakt Ostatnio sprawdzane synonimy rzucić urok, towarzyszyć, roztasowywać, niecić, idiotyzm, negować, lecieć, spisać, adresaci, również, ekskrementy, wojażer, zakład, posłużyć, szlaja, nie zdać, niejednomyślność, konsumować, wyganiać, nierzadki, wylęganie, parkiet, przyłączać się, słaby, katalizator, doliniarz, czekać, popołudnie, pluskać się, chwast, lekkoatletka, poszczerbić, rów, dowcipkować, zaczepić, zakręt, czytacz, nadjechać, co miesiąc, anektować, Najczęściej sprawdzane synonimy że, CC, fan, Jezu, HP, FR, bi, VJ, PKP, gej, Inuita, uroczy, elf, lalka, uczony, dziura, grupa, nic bardziej mylnego, nisko, referat, dobranoc, palcówka, bal sylwestrowy,
Переводы "rzucić urok" на русский. Примеры предложений: – Ktoś rzucił urok – przerwał mu Kisumu. ↔ — Кто-то навел чары, — прервал его Кисуму.
zapytał(a) o 21:04 Czy można kogoś przeklnąć albo rzucić klątwę.? Jeśli tak to jak to zrobić czym to grozi mnie i czym to grozi osobie którą przeklnę i wszystko co wiecie na ten temat ;) Oczywiście będzie naj.! ;*Proszę pomóżcie.! ;* ;* ;* Poznajcie moje życie to dopiero wtedy będziemy gadac na temat bajek i psycholi. Jakoś nic lepszego nie przyszło mi do głowy a to pytanie pisałam gdy byłam zdenerwowana... No chyba że lepsze było by coś innego jeśli macie pomysły to piszcie.!Śmiało.! Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-07-13 21:55:37 To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Zabrałam to z takiej jednej stronki, może ci się przyda : ;DLudzi od dawien, dawna przyciągało wszystko co tajemnicze, pasjonowały ich sytuacje przerastające rzeczywistość i ludzką wyobraźnię. Wierzyli oni w sprawczą moc niewidzialnej i nie dającej się wytłumaczyć w racjonalny sposób siły wyższej, która często objawiała się w życiu codziennym. Siłę tą można było przywołać za pomocą zaklęć, czyli ogólniej mówiąc magii, która była zjawiskiem powszechnym, a obecnie, na skutek postępu cywilizacyjnego i rozwoju techniki, stała się sztuką zapomnianą i dostępną tylko nielicznym wtajemniczonym magom. Dawniej wierzono w ogromną moc klątw i uroków, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. Przeklęty człowiek skazany był na nędzę i samotność – kiedy został wyklęty odsuwała się od niego nawet najbliższa rodzina, w obawie, że tajemnicze siły, kierowane ogromną mocą, skoncentrują swoje działanie także na nich. Wierzono też w potęgę wiedźm, które mogły rzucić urok na każdego, kto nieopatrznie wszedł im w drogę. Osoba, która zakłóciła spokój wiedźm bardzo cierpiała i spotykały ją liczne nieszczęścia, które spowodowane były klątwą przez nie rzuconą. Każdy z nas słyszał opowieści, mówiące iż w dawnej przeszłości żyły czarownice i czarnoksiężnicy zajmujący się rzucaniem klątwy i uroków. Powiemy - bajki… Co prawda czasy się zmieniły, a postęp cywilizacyjny koncentruje się na technice i na tym, co nauka może wyjaśnić w racjonalny sposób. Powoli zaczyna zanikać sfera pozamaterialna, która także otacza człowieka i jest nierozerwalną częścią rzeczywistości. Coraz mniej osób kieruje się intuicją, telepatię zaczęły zastępować telefony komórkowe, a ludzie zaczęli tracić naturalne dary postrzegania świata pozazmysłowego. Zaczęto skupiać się na tym co da się dotknąć i zmierzyć, zapominając, że istnieje jeszcze świat nie podlegający materialnym prawom, że istnieją siły, które kierują materią i całym światem który znamy. Siły, które istniały od początku i istnieć będą nadal nieprzerwanie, siły, które już w starożytności i na wszystkich kontynentach były wykorzystywane do kreowania rzeczywistości. Obecnie tylko nieliczni zdają sobie z tego sprawę. Tylko wybrani ludzie, o bardzo dużej wrażliwości, potrafią dostrzec wpływ mocy drzemiących w świecie pozamaterialnym. Reszta tłumaczy wszystko podporządkowując wydarzenia pod racjonalistyczne normy i znane schematy myślowe, nie zastanawiając się nad istotą rzeczy. Wydawałoby się, że magia odchodzi w zapomnienie, jednakże jest wprost przeciwnie. Wielu magów nadal praktykuje techniki magiczne, które były przekazywane w największej tajemnicy z pokolenia na pokolenie. Jedynie nieliczni znają starodawne i sprawdzone przez wieki techniki rzucania uroków i klątw. W obecnych czasach popyt na te usługi nie zmalał, a przeciwnie zwiększył się niebywale. Często bywa tak, że odpowiednio rzucona klątwa bądź urok jest jedynym sposobem na osiągnięcie wiec sobie na pytanie czym jest ta magia. Najprościej mówiąc magią określamy świadome działanie na odległość przy pomocy woli, rozumu i czucia na ukryte siły przyrody. Do tego celu wykorzystuje się specjalne obrzędy i zaklęcia, które pozwolą osiągnąć panowanie nad żywiołami oraz ludźmi. Praktycznie nad każdym aspektem życia można zapanować stosując odpowiednie techniki magiczne. Do podstawowych form magii zalicza się:• powodowanie czyjejś choroby lub uzdrowienia,• magię miłości lub nienawiści,• magię prześladowczą lub obronną,• rzucanie lub odwoływanie zaklęć,• magię akt magiczny składa się z następujących części:• inwokacja• zaklęciav • działanie symboliczne• fetysz (jest to każdy przedmiot, który został magicznie zaklęty i obdarzony mocą magiczną).Magia to zdobywanie kontroli nad przyrodą za pośrednictwem nadprzyrodzonych środków, na które składają się klątwy, uroki i inne metody, które dają człowiekowi to czego nie jest w stanie osiągnąć swą normalną, ludzką mocą. Mag odwołuje się do bytów i sił mających wpływ na materię i przyrodę ożywioną. Dzięki zaklęciom jest w stanie przywołać te siły i dzięki nim wpływać na przebieg wydarzeń. Może rzucić klątwę bądź urok. >KLĄTWA A UROK Urok nie jest tym samym co klątwa. Urok jest czymś mniejszym, ogranicza się do pewnego aspektu życia człowieka. Na przykład do sfery ekonomicznej albo emocjonalnej. Urok jest rzucany przez jedną osobę na drugą i działa tylko na nią. Możliwe jest rzucenie uroku na konkretną sytuację, przedmiot działalności człowieka, sferę uczuciową, a także emocjonalną. Często uroki bywają rzucane, by osiągnąć awans społeczny, zawodowy, by ograniczyć wpływ konkurencji, podobnie w sferze uczuciowej urok może powodować spadek zainteresowania jedną osobą, a znaczny wzrost zainteresowania inną. Osoba, na którą rzucono urok zmienia sposób postrzegania świata i sama nieświadomie poddaje się działaniu uroku. Klątwa natomiast jest urokiem spotęgowanym, bo zwykle dotyczy wielu aspektów życia człowieka. Może być rzucona nawet na całą społeczność, a także na miejsce, które również może być obłożone klątwą. Zwykle powoduje destrukcyjny wpływ na podmiot klątwy, ludzie, na których została rzucona podupadają na zdrowiu, popadają w długi, tracą status społeczny i majątkowy, a także nierzadko życie rodzinne i towarzyskie staje się koszmarem. Klątwa powoduje, że wszelkie działania człowieka, na którego została rzucona, zmierzające do naprawy sytuacji, jeszcze bardziej obracają się przeciw niemu. Sprawia, że nie jest on w stanie funkcjonować na dotychczasowych zasadach, a życie jego staje się walką z prześladującym go pechem i serią niepowodzeń na każdym kroku. Pierwszymi oznakami działania klątwy są niewytłumaczalne wydarzenia towarzyszące nam w życiu. Prześladuje mnie pech mówią niektórzy nie zdając sobie sprawy z tego, że komuś na tym zależy. Często jest też tak, że ignorujemy bardzo długo taką możliwość, ponieważ w nie wierzymy, że klątwy istnieją. Skutki działania klątwy mogą być podobne do opętania poprzez ducha lub demona. Ogrom ich zależy tylko od stopnia wtajemniczenia osoby rzucającej klątwę lub odporności psychicznej SIĘ TO ROBI Duchy, które pomagają osobom zajmującym się magią są na tyle silne, by w sposób realny działać w ludzkim życiu. Czyż sami nie spotkaliśmy się z ludźmi, którzy mają taką potężną moc spojrzenia iż spojrzawszy na jakieś ładne zwierzę lub roślinę rzucają urok dokonując zniszczenia w najbliższym czasie: zwierzę padnie lub zachoruje, a roślina uschnie? Najważniejsze jest to, że chcąc rzucić na kogoś urok lub klątwę nie możemy robić tego sami, to nie jest zabawa, należy się zwrócić do doświadczonego profesjonalisty, który nam pomoże. Porównajmy to do sztuki gotowania: gotować każdy może, ale nie każdy się do tego nadaje, a dobry kucharz nigdy nie zdradzi swojej tajemnicy, bo nie tylko w przepisie tkwi sekret, ale i w talencie. Podobnie jest z magią: każdy może rzucić urok, ale nie będzie on skuteczny, jeżeli nie zostanie rzucony właściwie, właściwym zaklęciem – odpowiednim do danego uroku i przez osobę doświadczoną oraz obdarzoną mocą, która nie jest każdemu dana. Tylko nieliczni ludzie mają sprawczą moc czynienia KOGO KLĄTWĘ Celem działania klątwy bądź uroku mogą być:• osoby, które w przeszłości okazały się nieuczciwe i plugawe• osoby, które mówiły nieprawdę na twój temat• osoby, które chełpią się swoim majątkiem czy urodą• osoby, które zabrały Ci coś cennego• osoby nie darzące szacunkiem innych ludzi• osoby nie dochowujące tajemnicy• osoby łamiące przysięgi i obietnice• osoby cudzołożące• dłużnicy• osoby na które należy rzucić urok miłości• osoby nieumiarkowane w każdym postępowaniu• wszystkie osoby co do których zachodzi potrzeba sprowadzenia pecha czy roztoczenia zlej aury• członkowie rodziny bliskiej i dalszej• osoby przeciwstawiające się Twojej SIĘ BRONIĆ Możliwa jest także obrona przed działaniem uroków i klątw. Istnieją specjalne zaklęcia i techniki magiczne umożliwiające obronę przed urokami. Nigdy bowiem nie wiadomo, czy właśnie w danej chwili nie staliśmy się przedmiotem uroku czy klątwy. Takie zaklęcia ochronne pomagają zminimalizować działanie złych czarów, a nawet je odwrócić. Podobnie jak na różne choroby są różne lekarstwa, także i na różne klątwy i uroki wymagane są odrębne zaklęcia odczyniające, które często wymagają wiele więcej wysiłku od maga, aniżeli rzucanie klątw i Rzucanie klątw i uroków, a także odczynianie ich jest sprawą niezwykle poważną i wymaga wiedzy połączonej z praktyką. Niewłaściwe rzucenie uroku i klątwy może się obrócić przeciw osobie, która daną klątwę rzuca, dlatego samodzielne rzucanie klątw może być bardzo niebezpieczne. Człowiek, który nie ma praktyki z siłami i bytami pozamaterialnymi nie powinien pod żadnym pozorem samodzielnie się do nich odwoływać, gdyż są to ogromne siły i niewłaściwie przywołane mogą obrócić się przeciwko osobie, która je przywołała. W celu rzucenia na kogoś uroku, klątwy, bądź odczynienia rzuconego uroku najlepiej skontaktować się z odpowiednimi osobami, które przeprowadzą wszelkie wymagane rytuały i zapewnią bezpieczeństwo i skuteczność. Czasem bywa tak, że niektóre klątwy i uroki wymagają ściśle danego rodzaju magii. Trudno jest bowiem rzucić klątwę samym gestem, jeżeli warunki i okoliczności temu nie sprzyjają. Tak, jak podczas rzucania klątw zwykle stosowana jest magia słowna, tak podczas rzucania uroków zwykle wykorzystuje się magię ceremonialną. Wymaga ona użycia pewnych przedmiotów, które symbolizują siłę, do której odwołuje się mag, bądź przez którą czyni dany urok. Przywołana siła musi zostać właściwie ukierunkowana, inaczej ma niszczycielską moc i w skrajnych przypadkach może doprowadzić niedoświadczoną osobę do choroby psychicznej albo nawet śmierci. Byty współpracują tylko z tymi, którzy okażą się tego godni. Żaden amator nie jest w stanie rzucić uroku z wykorzystaniem magii, gdyż wymaga to wielu lat pracy i starannych przygotowań. Magia opera się o żywioły: wodę, ogień, ziemię i powietrze. Mag jest pośrednikiem i przewodnikiem w świecie rzeczywistym i niematerialnym i to on kontaktuje się z właściwymi bytami podczas ceremonii. Każdy rodzaj ceremonii wymaga odrębnych rytuałów i odpowiedniego bytu ze świata niematerialnego, który na prośbę maga wpłynie na rzeczywistość i odpowiednio ukierunkuje ją, zwykle przy pomocy różnych nieoczekiwanych zdarzeń i zbiegów okoliczności, w których tylko wtajemniczeni dostrzegą wpływ magii. Ceremonie magiczne i rytuały wymagają niekiedy sporo przygotowań, jak choćby zebrania odpowiednich ziół, otrzymania wody o magicznych właściwościach, odpowiedniego czasu, czy też miejsca. Podczas gdy rytuały stanowią sztywny zestaw określonych działań, to ceremonie są wypracowanymi przez wieki zachowaniami maga podczas czynienia rytuałów. Rozszerzają one rytuały wzbogacając je, bądź umożliwiając nasilenie efektów magii. Podczas gdy rytuały odwołują się głównie do żywiołów: wody – symbolu życia i oczyszczenia, ognia – symbolu miłości i sprawiedliwości, powietrza – symbolu łączności człowieka ze światem niematerialnym oraz ziemi – symbolu siły, ceremonie wprowadzają inne elementy, jak elementy należące do osób na których czyniony jest czar, bądź elementy symbolizujące te osoby, dzięki którym kierunkują oddziaływanie żywiołów i bytów niematerialnych. O sile magii decyduje doświadczenie maga i wrodzone predyspozycje. Rzucając urok czy klątwę mag ma pełną świadomość jej oddziaływania i tylko on może ją cofnąć, gdyż tylko on wie jaką ceremonią urok był rzucony i poprzez jaki byt. Rzucona klątwa i urok zawsze się spełnia i nie ma od tego wyjątków. Czasem efekt jej spełnienia nie jest widoczny od razu, jednakże już w momencie odprawienia rytuału, osoba której on dotyczy może odczuć wpływ magii. Magia jest bowiem wszechobecna i przejawia się w różnych momentach życia, choć nie zawsze można to dostrzec na pierwszy rzut ZAMWIAJĄCYCH W miłości stosowane są różne sztuczki, jak wdzięk, czy urok osobisty. Jeżeli zaś to nie zadziała, może okazać się, że trzeba sięgnąć do całkiem innych sposobów – do magii. Pozytywna energia którą emanują ludzie może uczynić życie szczęśliwszym, uporać się z problemami czy też wręcz powodować uzdrawianie chorób. Czary miłosne pozwalają na nowo rozniecić uczucia lub wzbudzić je w osobach, które chcemy w sobie rozkochać. Prawa, które rządzą w świecie materialnym, działają niezależnie od naszego umysłu, jednak to, co dotyczy energii ducha, musi zostać wprawione w ruch energią ducha. Magia przynależy do wyższych wymiarów wszechświata i pozwala kierować również sferą duchową. Jest częścią podstawowego budulca wszystkiego, co istnieje myśli. Dlatego też siłą myśli, a co za tym idzie siłą magii możemy sprawić, by działanie magii objawiło się w materialnym świecie. Ludzie, którzy nie wierzą w istnienie magii i jej realne działanie, nie zdołają sprawić, by magia zadziałała. Urok na miłość, jest to sposób wywołania miłości w danej osobie ku innej. Od początku swojego istnienia magia splatała się z ludzkimi emocjami, a przede wszystkim z miłością. Dlatego też ilość zaklęć, jakie stosowano aby przywabić lub odepchnąć kochanka, jest imponująca. Oczywiście do różnych sytuacji stosuje się różne zaklęcia, gdyż nie ma uniwersalnego zaklęcia na miłość. Do każdego przypadku musi być odpowiednio dobrane zaklęcie, by zadziałało. Dlatego też ważna jest wiedza z zakresu magii, by skutecznie rzucić miłosny urok. Dawniej stosowano magię wynikającą z wierzeń i tradycji ludowych. Dziś trudno jest wierzyć w działanie takich zaklęć, jednak nadal urzekają one swą prostotą i bezpośredniością skojarzeń. Wówczas wszystkie miłosne czary stosowano podczas pełni Księżyca, który przez swój związek z wieloma pogańskimi boginiami miłości jest patronem zakochanych. Dziś wiadomo, że wpływ Księżyca ma znaczenie, jednakże magię można stosować nie tylko podczas jego pełni. W różnych fazach Księżyca stosuje się różne typy zaklęć, gdyż właśnie Księżyc potrafi wzmocnić ich działanie. Czary miłosne należy dokonywać w skupieniu i powadze, bardzo dbając o zachowanie tajemnicy. Jest to jeden z najtrudniejszych rodzajów czarów, gdyż wpływa on bezpośrednio na wolę drugiej osoby. Najprostsze czary polegają na przygotowaniu specjalnego prezentu lub poczęstunku, który należy podać wybranej osobie. Taki rodzaj magii był praktykowany na wsi. Gotowały kobiety i to one głównie rzucały miłosne uroki i mimo, że były one proste, to się również sprawdzały. Wiejskie znachorki serwowały także tajemnicze napoje z dodatkiem krwi z serdecznego palca, a przede wszystkim najważniejszego miłosnego zioła - lubczyku. Rzucający urok musiał także zakręcić supełek na kosmyku włosów osoby, którą zamierzał posiąść. Sznurki i supły odgrywały ważna rolę w magicznych przedsięwzięciach. Zawiązane służyły powstrzymaniu namiętności lub spleceniu swego losu z życiem wybranej osoby. Supłów na sukni lub bieliźnie strzec się musiały panny młode - przynosiły im one problemy ze skonsumowaniem Większość miłosnych uroków nie przynosiła jednak skutku ponieważ osoby je rzucające nie dopełniały wszystkich warunków rytuału, nie stosowały właściwie dobranych zaklęć, a także nie spełniły najważniejszego warunku – nie wierzyły w moc magii, właśnie takie zwątpienie powodowało, że magia była nieskuteczna, bo nie była ona przywołana mocą woli. Obecnie ten warunek jest także decydujący. Osoba, która pragnie rzucenia miłosnego uroku nie może wątpić w jego działanie. Czasem moc miłosnych uroków może być osłabiona przez działanie innych sił magicznych. Takimi siłami mogą być zaklęcia ochronne, amulety i talizmany, a także wpływ złych mocy, które zawładnęły wolą danej osoby i przez to nie jest ona podatna na czary. Z chwilą rzucenia miłosnego uroku osoba, na którą go rzucono jest emocjonalnie czynna i uczuciowo otwarta na osobę, która ten urok rzuciła, lub zleciła jego rzucenie. Oznacza to, iż wówczas jest najlepszy okres na zawiązanie się uczucia i jeżeli ono powstanie, to będzie trwałe. Moc uroku z upływem czasu jednak słabnie i jeżeli osoba, która taki urok rzuciła, w odpowiednim czasie nie stworzy sytuacji, która zapoczątkuje uczucie, to urok taki powoli wygaśnie. Ważne jest także działanie magii ochronnej, która strzeże zakochanych przed innymi urokami, które mogą zniszczyć ich związek. Wbrew przypuszczeniom właśnie bardzo wiele uroków jest rzucanych na szczęśliwe i zakochane osoby. Bywa tak zwykle z powodu zawiści, lub chęci odbicia partnera. Jeżeli więc zakochane osoby nie znajdują się w mocy zaklęcia ochronnego są one podatne na uroki, co może spowodować rozpad związku. Czasem skuteczną ochroną bywają kwiaty z palmy wielkanocnej, jednakże działają one jedynie na bardzo proste – amatorsko rzucone KLĄTW I UROKÓW Do rzucania uroków miłosnych wykorzystywane bywają rytuały pochodzące sprzed kilkunastu wieków i odwołujące się do zasady czterech żywiołów: gdzie woda jest siłą oczyszczającą, życiodajną; świece symbolizują oczyszczający ogień; oleje roślinne i zmielone ziarna zbóż symbolizują wysłanników Ziemi; a zapach roślin i ziół symbolizuje powietrze. Również z miłością związane jest powodzenie związku, a co za tym idzie - wróżby. Od najdawniejszych czasów ludzie pragnęli poznać swoją przyszłość, odgadnąć, jaki los ich czeka i czy mogą liczyć na jego przychylność w dalszym życiu. Bardzo popularnym sposobem przepowiadania przyszłości są wróżby karciane, a wśród nich chyba najbardziej rozpowszechniony jest Tarot, w którym z ułożenia kart można przepowiedzieć losy osoby, której Tarot jest stawiany. Do stawiania Tarota potrzeba jednak sporych umiejętności. Konieczne jest, by tarocista zaznajomiony był z ezoterycznymi możliwościami Wielkich Arkanów. Dlatego trzeba poszukać naprawdę bardzo doświadczonej i rzetelnej osoby, aby nie napytać sobie biedy. Są bowiem liczne dowody na to, że po nieprawidłowo postawionym Tarocie los osób, którym go stawiano, znacznie się pogorszył. W przeciwieństwie do praw fizyki, chemii itp. magia działa tylko wtedy, gdy wierzymy w jej realną moc. Nie musimy wierzyć w istnienie prądu, by żarówka się zaświeciła; nie musimy wierzyć, że penicylina naprawdę niszczy bakterie, by nas wyleczyła. To, co dotyczy materii, działa niezależnie od umysłu człowieka, ale to, co dotyczy energii ducha, musi zostać wprawione w ruch energią ducha, a właśnie magia jest jedną z metod kierunkowania energii ducha. Przynależy ona do wyższych wymiarów wszechświata. Jest równie realna jak wszystko co nas otacza, ponieważ magia jest wszędzie i stanowi budulec rzeczywistości, choć często mówi się o przypadku i zbiegu okoliczności, nie zastanawiając się nad tym, że może być to działanie magii. Większość uroków, wbrew pozorom jest trudna do wykonania, gdyż wymaga specjalnych przygotowań i czasu. Dlatego też czasem bywają uroki, które nie działają od razu, gdyż podczas ich rzucania odwołano się do siły, której wpływ związany jest z określonym czasem, bądź zjawiskiem. Magii nie można wziąć do ręki, obejrzeć ani zmierzyć, gdyż kieruje się ona odrębnymi prawami, do których nie można stosować schematów myślenia wyniesionych z materialnego świata. Przede wszystkim należy być cierpliwym i pozbawionym negatywnych emocji, gdyż to właśnie one mogą zakłócić działanie uroku. Jeżeli osobie dla której wykonano urok nie towarzyszą negatywne emocje, a także jest ona przekonana o sile działania uroku i nie robi tego jedynie po to by wypróbować magię, wówczas skuteczność i sprawdzalność uroku jest bardzo wysoka. Magia jest ogromną siłą, która towarzyszy człowiekowi i odpowiednio ukierunkowana może człowiekowi służyć i ochraniać go. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 21:04 Nie, ale można rzucić na kogoś pogardę. blocked odpowiedział(a) o 21:04 blocked odpowiedział(a) o 21:05 [LINK]ta stronka jest boska i pasuje do twojego pytaniajakby uznano za spam: rzucania klątw hahahha... Niby tak dużo tego w necie ale jak przyjdzie co do czego to nic nie można znaleźć, masz : [LINK] Jak byś czegoś nie wiedział to pisz blocked odpowiedział(a) o 17:19 ja jestem magiczny ale to nie tak łatwo rzucić klątwe trzeba mieć eksorer on ma napisane wszystkie czary magiczne na całym świecie Uważasz, że ktoś się myli? lub
Jak działa urok miłosny; Czy można przyspieszyć działanie uroku, spętania miłosnego? Skuteczne czary na powrót ukochanego; Czy odprawianie uroków/spętań miłosnych, ma sens nawet w najcięższych sytuacjach; Najskuteczniejsze czary miłosne; Urok miłosny na odzyskanie ukochanego; Rytuały wiccańskie- czy są skuteczne i czy warto
Magia to Boska Wiedza i Sztuka Magia, magiczne moce, siddhi to marzenie ludzki istniejące od zarania ludzkości. Tylko niektórzy ludzie jednak w historii obdarzeni byli prawdziwymi mocami czynienia cudów, uzdrawiania, pojawiania się i znikania, wywoływania deszczu czy burzy, uśmiercania, ożywiania nieboszczyków, przywracania talentów i zdolności. Magia na Wschodzie uważana jest za Wielką Boginię, a liczne w całej kulturze indoeuropejskiej, indoaryjskiej lokalne kulty bogiń zwykle wiązały się z magią, w tym z uzdrawianiem, rzucaniem uroków i klątw, przywracaniem zmarłych do życia, zaprowadzaniem ładu i harmonii w przyrodzie oraz życiu narodów. Magia zawsze warta jest studiowania i próbowania, bo nigdy człowiek nie wie, jakie cudowne talenty jeszcze w nim drzemią. Zaczynać jednak lepiej od rzeczy prostych i realnych, znajdujących się w zasięgu naszych możliwości. Z czasem przekracza się granice i bariery o jakich zwykłym śmiertelnikom, mugolom i profanom się nie śniło. Magia to wielka odpowiedzialność i tajemnica boskich Mocy. Magia jest zarówno sztuką jak i wiedzą ścisłą, chociaż metafizyczną. Magia jest władzą nad żywiołami natury. Słowo ‘magia’ pochodzi pierwotnie od Magów (staroperskie maguš, astrologów-kapłanów Zoroastryzmu z ludu Medów. W okresie hellenistycznym, greckie μάγος (magos) mogło być używane jako przymiotnik, lecz przymiotnik μαγικός (magikos, łac. magicus) również jest potwierdzony jako używany w I wieku (Plutarch), typowo występujący w rodzaju żeńskim, w sformułowaniu μαγική τέχνη (magike techne, łac. ars magica) “magiczna sztuka”. Słowo magic weszło w użytek w jęz. angielskim pod koniec XIV wieku., pochodząc od starofrancuskiego słowa magique. Pentagram jest jednym z najpopularniejszych i najlepiej rozpoznawalnych symboli stosowanych w magii i magicznych kultach. Pięcioramienna gwiazda żywiołów wpisana jest w strukturę kontemplacji z ćakrami, w lotos manipura czyli ośrodek splotu słonecznego, a także w lotos adźńam (ajńa) czyli trzecie oko w głowie, na poziomie linii brwi. Nie ma magii bez opanowania mocy pięciu żywiołów chociaż w minimalnym stopniu, a w dawnych czasach magów poznawano po umiejętnościach sprowadzania suszy, deszczu, huraganu czy powodzi - po wpływaniu na stan i pracę żywiołów w przyrodzie. Magia, Czarostwo to dzisiaj głównie praktyki wpływania na ludzi, przedmioty, zdarzenia czy zjawiska fizyczne za pomocą środków paranormalnych lub okultystycznych, a więc zasadniczo nie poddających się weryfikacji za pomocą metody naukowej, kolidujących z podejściem racjonalistycznym. Powyższe określenia mogą również odnosić się do praktyk stosowanych przez kogoś w celu posłużenia się wspomnianym wpływem, oraz do wierzeń, które wyjaśniają rozliczne zdarzenia i zjawiska w obrębie magii. Mag, czarownik, szaman – osoba parająca się magią. Stosuje różnorakie gesty, zaklęcia, wypowiada inkantacje i wykonuje inne czynności rytualne mające dać mu władzę nad siłami nadnaturalnymi, które według jego przekonania dadzą mu moc zmiany rzeczywistości. Także osoba pełniąca funkcję religijną polegającą na sformalizowanej i instytucjonalnej więzi ekstatycznej z istotami nadludzkimi, duchami przodków, demonami lub bogami. Niektórzy współcześni magowie odrzucają tradycyjne rytuały na rzecz technik zainspirowanych psychologią czy NLP. Brak możliwości stwierdzenia powiązania między zastosowanym środkiem a ewentualnym efektem powoduje jednak, że skuteczność działań magicznych i istnienie postulowanych przez nią sił nadnaturalnych pozostaje w sferze wiary, która jednak zadziwiająco często się spełnia. Istnieje wiele rozbieżności w pojmowaniu różnicy pomiędzy białą a czarną magią. Większość współczesnych magów, szczególnie należących do zachodniego kręgu kulturowego, żadnemu rodzajowi magii nie przypisuje kolorów, twierdząc, że magia jest tylko narzędziem, a sposób jej wykorzystania zależy tylko od woli maga (to mag może być “czarny” lub “biały”, a nie jego narzędzie). Z drugiej strony na przykład na Syberii funkcjonuje ścisły podział pomiędzy “białych” a “czarnych” szamanów, który generalnie jest całkowicie zdeterminowany przez ich pochodzenie. O ile jednak w części średniowiecznej Europy podział ten był ścisły o tyle w innych jej częściach nie był on aż tak wyraźny. Ówczesny aspekt magii pojmowany np. jako sięganie do sił demonicznych (które pierwotnie w wierzeniach np. Greków lub Słowian miały charakter ambiwalentny) lub boskich, również wskazuje na różne podejście w kwestii jej klasyfikacji. Tym samym reprezentowanemu przez część współczesnych czarowników, magów lub szamanów braku rozróżniania rodzajów magii, nie można przypisać wyłącznie charakterowi współczesnej kultury zachodniej (ideom indywidualnej wolności, liberalizmu, demokracji). W kulturze popularnej biała magia to zwykle magia, która wykorzystywana jest do dobrych celów i dobrymi sposobami, zaś czarna magia służy złu, wykorzystywania jest do niecnych zamiarów i zwykle wiąże się z wykonywaniem jej na mroczne sposoby. Podobnie podejście stosowane jest w religii Wicca gdzie magia rozróżniana jest na białą i czarną według zasady “Czyń to, co chcesz, pod warunkiem, że Twoje czyny nie skrzywdzą nikogo” – czyny nie sprawiające nikomu krzywdy kwalifikują się tu jako magia biała, zaś ta wyrządzająca krzywdę to magia czarna. Według wielu magów magia biała to wszelkie działania maga wykonywane w zgodzie z Wyższą Wolą (co nie jest równoznaczne robieniu co się chce). Wszystkie inne działania magiczne sprzeciwiające się Woli uznawane byłyby przez za magię czarną. Co ciekawe, choć np. Crowley także był orędownikiem filozofii Woli, w związku z czym nie powinien korzystać z magii innej niż biała, w swoim domu w Szkocji posiadał dwa oddzielne pomieszczania do magii białej i czarnej, którą również się posługiwał. Ze względu na nie zawsze dokładne granice wyznaczone przez te pojęcia, pojawiło się także pojęcie “szara magia”, które oznacza magię balansującą na granicy tych magii towarzyszy ludzkości od początków dziejów. Różne ludy usiłowały w różny sposób wyjaśnić zjawiska zachodzące w otaczającym je świecie i następnie wpłynąć na nie dla swojej korzyści. Dlatego znane obecnie praktyki magiczne są bardzo różnorodne – postulują znacząco odmienne zasady funkcjonowania rzeczywistości i metody wpływania na nią. Można jednak zgrupować je w kilka modeli funkcjonowania magii: Model duchowy magii Jest to prawdopodobnie najstarszy model magii, występujący przede wszystkim w szamanizmie. Zakłada on istnienie Zaświatów zamieszkanych przez istoty duchowe, takie jak: duchy, demony, anioły itp. W zależności od konkretnego systemu magicznego mag albo wchodzi (zwykle jedynie umysłem – dzięki transowi lub ekstazie) do Zaświatów i podróżując przez nie podejmuje działania magiczne, albo też tworzy zamknięty obszar (np. krąg), w którym inwokuje świat duchowy lub jego mieszkańców. W tym drugim przypadku duch albo wykonuje powierzone zadania oddziałując na świat materialny z Zaświatów, albo też opętuje maga, który dzięki temu zyskuje dodatkowe możliwości działania. Wszystkie działania magiczne wykonują tak naprawdę istoty duchowe, mag musi je do tego przekonać lub zmusić do posłuszeństwa swej woli. Odbywa się to przez modlitwy, obietnice posług, przyjmowanie na siebie określonych tabu, a nawet zastraszanie zaklęciami czy duchowymi “zwierzchnikami” danej istoty. Przykładami systemów magicznych, które stosują ten model, są na przykład: szamanizm, teurgia i goetia. Z adwokatów tego modelu wymienić można np. Salomona, Johna Dee. Model energetyczny Model ten jest prawdopodobnie niewiele nowszy niż model duchowy. Zakłada on, że świat widzialny przeniknięty jest wszechobecną energią życiową, nazywaną różnie w różnych kulturach: prana, qi, ki, mana, a w Europie: vis vitalis, fluid magnetyczny itd. Procesy zachodzące w świecie widzialnym są wg tego modelu efektem działania owych energii subtelnych, zaś działania magiczne polegają na takim manipulowaniu obiegiem energii, by wytworzyć pożądany efekt w makroskali. Podobnie jak w poprzednim modelu, również tutaj znajduje zastosowanie magiczny trans wyciszający część umysłu posługującą się logiką, tak by mag postrzegał i działał wyłącznie intuicyjnie. Model ten jest wykorzystywany przede wszystkim przez wschodnie systemy magiczne i okultystyczne: Hunę, większość odmian jogi, tradycyjną chińską medycynę i Feng Shui, Reiki, a także sztuki walki, przede wszystkim T’ai Chi Ch’uan iChi Kung (Qi gong). W tradycji Zachodu model ten pojawia się po raz pierwszy u Mesmera w jego koncepcji magnetyzmu zwierzęcego, a następnie w teozofiii Bławatskiej. Na szeroką skalę został spopularyzowany przez ruch New Age. Model psychologiczny Model ten w zasadzie nie wyjaśnia, jak działa magia, a jedynie utrzymuje, że za działania magiczne jest odpowiedzialna podświadomość i może ona być programowana w celu osiągnięcia pożądanych zmian. Programowanie to następuje przez użycie symboli i autosugestię w stanie umysłu, który buddyści nazywają samadhi, a gnostycy – gnozą. Mag bazujący na tym modelu nie potrzebuje w praktyce magicznej istot duchowych czy energii subtelnych – wystarcza mu programowanie w psychice stanów mentalnych. W praktyce jednak często zdarza się, że magowie posługujący się tym modelem magii przyjmują istnienie duchów lub energii, co miałoby im pozwalać np. ładować sigile energią w celu wzmocnienia bądź przyspieszenia ich działania. Najbardziej znanym magiem, który stosował magię tego modelu był Austin Osman Spare, którego magia sigili jest w zasadzie odwróceniem teorii kompleksów Freuda. Polega ona na tym, że mag skupia swoją intencję na sigilu, czyli stworzonym przez niego symbolu graficznym lub dźwiękowym, a następnie zapomina o nim (czyli usuwa ze świadomości). Sigil zostaje jednak w podświadomości, gdzie tworzy jakby sztuczny kompleks, który zaczyna wpływać na poczynania maga w sposób podobny jak zwykłe zepchnięte w podświadomość lęki. Psychologiczny model magii stał się popularny najpierw w świecie anglojęzycznym, by w latach 70-tych XX-ego stulecia stać się dominującym paradygmatem magicznym w zachodnim kręgu kulturowym. Jego wyznawcami byli między innymi: Israel Regardie, Dion Fortune i Peter Carroll. Model informacyjny Jest to najnowszy model magii, datujący się na schyłek lat 80-tych XX-ego stulecia. Bazuje na założeniu, że istnieje kosmiczna energia, którą można kształtować za pomocą informacji, oraz że informacja jest odrębna od masy i energii, ale może się z nimi wiązać. Magowie stosujący model informacyjny (nazywani czasem “cybermagami”) w swej praktyce nie posługują się magicznym transem, co odróżnia ich od pozostałych magów. Raczej w normalnym stanie umysłu posługują się centrami magazynowania i przetwarzania informacji (mózg i czakry wzdłuż kręgosłupa). Wierzą, że z ich pomocą nadają kierunek przepływowi informacji, która w pożądany sposób kształtuje kosmiczną energię. W odróżnieniu od innych systemów magii, tutaj informacja nie zużywa się, lecz jest kopiowana między systemami energetycznymi. Tak więc mimo nowoczesnego wizerunku wydaje się, że model ten jest pochodną modelu energetycznego. Cybermag oprócz praktycznej wiedzy na temat programowania i administrowania systemami informatycznymi powinien być też biegły w medytacji i jakiejś technice rozwijającej system energetyczny, na przykład w Jodze. Teoria ta jest bardzo młoda i wciąż aktywnie rozwijana, w szczególności przez Iluminatów. Według braci magicznych, do tej pory osiągnięto znaczne sukcesy przy magicznej komunikacji i uzdrawianiu. Przywoływania potęgi boskiej magii można próbować mantramem (zaklęciem), którego najlepiej nauczyć się od białych magów z Bractwa Magów: Om Himavantyai Namah! Magia a religia W obu tych formach ludzkiej aktywności jaką stanowi magia i religia, występuje wiara w istnienie świata pozazmysłowego, a więc nie weryfikowalnego drogą doświadczalną. W magii, podobnie jak w religii, może dojść do personifikacji sił nadprzyrodzonych (np. dżinny, demony itp.), istnieje jednak zasadnicza różnica w kontaktach z tymi siłami pozwalająca odróżnić religię od magii: w magii nie dochodzi do złożonego kontaktu psychicznego między sprawującym obrzęd a duchem, do którego się on zwraca (niepowodzenie obrzędu zostanie przypisane brakom umiejętności maga, nie zaś, jak w religii, np. kaprysowi bóstwa). Istotną różnicą jest także to, że osoba kierująca się myśleniem magicznym, np. szaman, zakłada, że dzięki praktykom magicznym ma wpływ na bieg zdarzeń otaczającego ją świata, a jeżeli napotyka trudności, zakłada, że spotkał się z silniejszą magią, natomiast kierująca się myśleniem religijnym (kapłan) zakłada, że nie jest w stanie wywierać wpływu na istoty duchowe, lecz może je jedynie przebłagać poprzez np. modlitwę. Myślenie opierające się na magii zakłada więc siłę sprawczą człowieka, natomiast myślenie religijne zakłada, że bieg zdarzeń w świecie jest zależny od istot wyższych, bogów. Istotną różnicą między magią a religią jest aspekt soteriologiczny, czyli istotą religii jest zogniskowanie wokół idei życia pozagrobowego. Ważnym wyróżnikiem religii jest więc zainteresowanie losami duszy po śmierci. Z magią natomiast mamy do czynienia także kiedy mowa o kontaktach ze sferą transcendencji, jednakże jest bardziej pragmatyczna niż religia. Według Malinowskiego magia istnieje dla osiągnięcia złożonych celów – w umysłach ludności społeczeństw pierwotnych istnieje od zawsze. Wiara w magię jest rozpowszechniona w większości systemów wierzeń etnicznych – plemiennych społeczności Afryki i Oceanii, rdzennych Amerykan oraz rodzimych wierzeń średniowiecznej Europy i części jej współczesnych kontynuatorów – wierzeń rodzimych. Do XVIII wieku w Europie była karana śmiercią (zazwyczaj spaleniem na stosie) przez chrześcijańską inkwizycję. Współcześnie istnieją silne nagonki przeciwko osobom zajmującym się magią czy okultyzmem, nagonki często prowadzące takie osoby do społecznego piętnowania, poniżania czy nawet prób zlinczowania. Współczesne społeczeństwo jest tak wychowywane aby nie dać miejsca myśleniu magicznemu, a każdy kto odkrywa świat magii uważany jest za zacofanego, choć całkiem prawdopodobnym jest stan odwrotny określany także mugolizmem – niezdolnością do odczuwania i zauważania rzeczy subtelnych. Praktycy magii zakładają, że każde działanie odnoszące się do jakiejś konkretnej sfery bytu powinno dać efekt w postaci wywarcia wpływu na byty zależne od tego działania, pomimo pozornego braku związku przyczynowo-skutkowego między tym działaniem a jego spodziewanym efektem. Według tego typu myślenia każde podobne, analogiczne działanie powinno spowodować analogiczne skutki. Tak definiowana magia określona została przez Jamesa Frazera jako magia sympatyczna, w obrębie której wyróżniał też dwa sposoby praktykowania magii: magię homeopatyczną i magię przenośną. Osoby wierzące w magię uznają, iż w każdym etapie naszego życia mamy z nią do czynienia, niejednokrotnie nie zdając sobie nawet z tego sprawy. Najbardziej widocznym elementem jest według nich potęga myśli. Choć niektóre aspekty tego zagadnienia zostały w obecnych czasach już częściowo udowodnione przez psychologów, nadal wiele pozostaje uznawanych za typową magię przez ogół społeczeństwa. Magowie (choć nie ze wszystkich kręgów) jawnie uznają za prawdę fakt, że jeśli poświęcamy czemuś bardzo dużo uwagi, ma to większe szanse spełnienia, obojętnie czy to będzie obawa przed czymś, czy też pragnienie osiągnięcia czegoś. W podobny sposób działają nasze przekonania, określające nasze doświadczanie. To znaczy, że jeśli nauczono nas, wpojono nam, bądź my sami uznaliśmy za prawdę fakt, że dany autobus bardzo często się spóźnia, to najprawdopodobniej jeśli następnym razem pójdziemy na przystanek, autobus także się spóźni. Ten pogląd jest często używany przez ezoteryków do osiągnięcia zdolności paranormalnych poprzez zmianę wpajanego im od dzieciństwa np. przez rodziców poglądu, że nadprzyrodzone zdolności są niemożliwe. Magiczne zdolności należy jednak kształtować bardzo subtelnie, delikatnie i długotrwale. Obrona Przed Czarna Magią Czarna magia to mnogość najróżniejszych środków agresji, zmiennych jak kameleon i odwiecznych jak zło i dobro. Walka z nimi przypomina walkę z wielogłowym potworem: utniesz mu jedną głowę, a natychmiast wyrośnie inna, jeszcze groźniejsza i sprytniejsza. To, z czym przychodzi nam walczyć, nigdy nie jest ustalone raz na zawsze, wciąż podlega zmianom, jest niezwykłe. “Wasza obrona musi więc być równie elastyczna i wymyślna jak agresja czarnej magii, którą zamierzacie złamać”. Dementorzy to to istoty, strażnicy Azkabanu więzienia dla czarodziejów. Straszliwe istoty, które wysysają z ludzi wszelkie dobre i szczęśliwe wspomnienia, pozostawiając tylko to, co najgorsze. Mają czarne płaszcze i dłonie pokryte liszajami. Kiedy są w pobliżu, robi się strasznie zimno. Zwalczyć ich można tylko wyczarowując patronusa , który przepędza dementora. W ostateczności wysysają z człowieka duszę przez usta, co nazywa się pocałunkiem dementora; po złożeniu pocałunku człowiek żyje, jednak staje się jak pusta muszla. Pocałunek Dementora: Jest to wyssanie duszy człowieka przez dementora. Czyni on to (dementor) przez dziurę, którą można nazwać ustami, lecz owej jamy nie widać, o ile dementor nie postanowi sięgnąć po ostateczną broń, jaką jest ów pocałunek. Gdy to zrobi dusza zostaje wyssana, co sprawia, że osoba staję się czymś w rodzaju rośliny. Żyje, lecz straciła świadomość. Można to porównać do śpiączki, lecz takiej z jakiej nie można się zbudzić. Ochronić może przed tym jedynie patronus, który odstraszy dementora. Upiór, którego nikt nie widział w faktycznej postaci. Kiedy spotkamy delikwenta nieprzygotowani na swojej drodze, przybiera on kształt tego, czego się najbardziej boimy. Przykładowo: osoba cierpiąca na aranochnofobię zobaczy obiekt swoich fobii. W gruncie rzeczy jest niegroźnym widmem. Destrukcyjnie działa na niego spontaniczny, żywy śmiech. Zdezorientowany jest również wtedy, kiedy ma wokół siebie więcej niż jedną osobę, nie wiedząc, w co się przemienić przed kim. Chcąc się pozbyć upiora, należy wyobrazić sobie swój obiekt strachu w sposób, po którym będzie się wydawał całkiem zabawny i rzucić zaklęcie Riddiklus. Można go spotkać w ciemnych, wilgotnych miejscach. Szczególnie lubi mieszkać w starych szafach i zapomnianych strychach. Od wieków wiadomo że czarna magia nigdy nie cieszyła się popularnością. Dowodem na to są masowe przeprowadzki mieszkańców krain i okolic w których zamieszkali czarnoksiężnicy lub wiedźmy. Strach ten był spowodowany głównie przez tajemną oraz bardzo niebezpieczną moc czarodziejów. Różnice między czarną a biała magią to:· cel· stopień umiejętności czarodzieja który posługuje się czarną a białą magią· skutki Używając zaklęć niewybaczalnych mag uśmierca oraz zmusza do poddania się wielu przeciwników czy szkodników. Klątwa niewybaczalna oznacza, że nie są jej skutki możliwe do usunięcia czy uleczenia przez energię miłości i wybaczenia. Odpadanie kończyn i zanik kości, oraz antidotum na nie to inne rodzaje zaklęć i czarów. Istnieje możliwość realnego torturowania przeciwników zaklęciem “Dolor” (łac: ból) oraz zaklęciem niewybaczalnym “Cruciatus”. Można nauczyć się także pokonywać nasyłane wampiry i upiory. W pojedynkach czarnomagicznych zazwyczaj rzucano zaklęcia nieodwołalne lub niewybaczalne, to jest takie, które znikały jedynie po zastosowaniu antidotum a nie po zwykłym oczyszczaniu czy przebaczaniu. Wiele klątw wymaga pracy czy odpowiedniego zachowania, wręcz odpokutowania. Przywoływania potęgi boskiej magii i co ważniejsze ochrony magicznej można próbować mantramem (zaklęciem), którego najlepiej nauczyć się ze słuchu od białych magów z Bractwa Magów: Om Himavantyai Namah! Klątwy Rodzaje klątw: - Rodzinna – rzucana na całą rodzinę i prześladująca każdego o nazwisku rodziny przeklętej;- Matczyna – klątwa rzucona przez matkę w postaci zwykle złorzeczenia swemu dziecku;- Osobista – rzucona tylko na jedna osobę;- Narodowa – przeklęty zostaje cały naród czy plemię;- Stanowa – przeklinany jest dany stan społeczny;- Własna – rzucana na samego siebie w celu ukarania się;- Domowa – rzucana na czyiś dom jako miejsce przebywania;- Karna – klątwa jako kara – za przewinienia adepta rzucana przez ministra magii na tego kto przekroczył prawo magów. Czym klątwa różni się od zaklęcia? Klątwa jest rzucona zwykle przez jedna osobę i tylko przez nią może być zdjęta. Bywają jednak klątwy rzucane przez cały zespół magów. Nie ma na nią żadnych przeciwzaklęć i w razie nieściągnięcia klątwy kończy się ona wraz ze śmiercią osoby która przeklęła, chyba, że obejmuje następne wcielenia. Klątwa zawsze ma jedna formułę lecz inne końcówki. Klątwę trzeba dobrze rozpoznać aby móc stworzyć przeciwklątwę i zneutralizować jej działanie. Podczas zdejmowania klątw tylko najlepsi specjaliści potrafią zdjąć klątwy całkowicie. Większość zdejmowaczy klątw jedynie częściowo łagodzi lub powstrzymuje ich skutki. Zaklęcie jest magiczną formułą zwykle o czasowym lub wycinkowym działaniu, zaś klątwa bywa totalnie rujnująca. Niszcząca siła klątwy Czy życząc komuś śmierci, możemy zrujnować jego życie? Wielu ludzi twierdzi, że tak… Pewnego dnia do szpitala w Baltimore (USA) zgłosiła się młoda kobieta, zdrowa, lecz przekonana, że w ciągu 2 dni umrze. Twierdziła, że urodziła się w piątek trzynastego i że tego samego dnia w jej wiosce przyszło na świat dwoje innych niemowląt. Odbierająca tę trójkę akuszerka rzuciła na dzieci klątwę. Jedno z nich miało umrzeć przed ukończeniem 16 lat, drugie w wieku 21 lat, a trzecie – czyli ta kobieta – do 23. roku życia. Pierwszy z tej trójki chłopak zginął jako 15-latek w wypadku samochodowym, następna dziewczyna padła ofiarą przypadkowego strzału tuż przed ukończeniem 21 lat… Dlatego kobieta była śmiertelnie przestraszona, gdyż jej 23. urodziny wypadały za 2 dni. Została w szp-talu, ale nie dożyła feralnej daty. Zmarła nazajutrz i żaden lekarz nie potrafił podać przyczyny jej zgonu… Wszystkiego złego! Czy rzeczywiście klątwa akuszerki była przyczyną śmierci tych trzech osób? Czy złe słowa niektórych mogą powodować czyjeś niepowodzenia, choroby, a nawet utratę życia? Starsi ludzie twierdzą, że słyszeli, iż matki rzucały klątwy na dzieci, które dopuściły się wielkich przewinień – np. zostawiły rodziców bez środków do życia. Te wyrodne dzieci były potem dręczone przez rozmaite choroby, a nawet ulegały śmiertelnym wypadkom. Znakomitymi “zaklinaczami” są rzekomo wyznawcy kultu wudu. Amerykański profesor Golden napisał raport dotyczący przypadków spełnienia się śmiertelnych klątw wudu. Zwykle wyglądało to podobnie: do szpitala zgłaszał się człowiek, który wręcz marniał w oczach i nikt nie wiedział, co mu właściwie dolega. Umierał w ciągu kilku dni. Co ciekawe jednak, niektórzy z nich zostali uratowani dzięki lekarzom, którzy przekonywali chorych, że oni mogą “odwołać” złe zaklęcie, że znają na nie antidotum, po czym podawali im… placebo, czyli tabletki nie mające realnego działania leczniczego! Pacjenci, którzy tylko uwierzyli, że ktoś jest w stanie pokonać czarną magię, wyzdrowieli. Potęga ludzkiej psychiki Te wydarzenia skłoniły naukowców do postawienia tezy, że klątwa może się spełnić, o ile ktoś wie, że została na niego rzucona, wierzy (nawet nieświadomie) w jej moc i boi się jej. Ciągły lęk wyniszcza jego organizm i wpędza go w chorobę lub powoduje szybką śmierć. Być może kobieta, która zmarła w przeddzień 23. urodzin, tak mocno wierzyła w działanie klątwy akuszerki, że zabił ją sam strach. Takie wyjaśnienie satysfakcjonuje racjonalistów, ale czy jest prawdziwe? “Ja mam dowód, że pewne osoby potrafią kogoś przekląć, czy on o tym wie, czy nie” – mówi 15-letnia Dorota. “Widziałam, jak moja koleżanka nie ustąpiła miejsca starszej pani w autobusie. Kiedy wysiadła, staruszka wymamrotała: ‘Żebyś ty długo o własnych siłach stać nie mogła!’. Ela nie słyszała tego, ale zaraz potem spadła ze schodów i złamała nogę!”. Szamani plemienia Kahuna z Hawajów, specjaliści od modlitw śmierci, też twierdzą, że osoba, na którą rzuca się klątwę, nie musi o tym wiedzieć, by ją ona dotknęła. Wystarczy sama negatywna energia wysyłana z umysłu kapłana. Jednak i oni uważają, że ta energia musi “współdziałać” z poczuciem winy “przeklętego”. Umysł niewinnego, na którego niesłusznie rzucono klątwę, zwykle obroni się przed nią. Poza tym szamani twierdzą, iż nie można na nikogo rzucić klątwy bez powodu, gdyż jest to już czarna magia! Ten ktoś musi rzeczywiście być winien, inaczej klątwa nie zawsze będzie skuteczna, może wręcz obrócić się przeciwko rzucającemu ją. Klątwy dziś W cywilizowanym społeczeństwie – wydawałoby się – mało kto wierzy w skuteczność klątw. Jednak np. w Polsce działa firma, oferująca profesjonalne ich rzucanie… Świetnie prosperuje, a jej klientami wcale nie są przesądni, niewykształceni ludzie, lecz na co dzień racjonalnie myślący biznesmeni po studiach, którzy złymi życzeniami chcą postraszyć dłużników lub zwalczyć konkurencję. I ta metoda jest skuteczna, bo nawet ludzie, którzy w klątwy nie wierzą, wolą, żeby nikt ich na nich nie rzucał. A gdy sami nieopatrznie pomyślą coś złego, spluwają przez lewe ramię. Tak na wszelki wypadek… Klątwa Tutenchamona Archeolodzy badali grób egipskiego faraona Tutenchamona i znaleźli tam tabliczkę z napisem: “Śmierć zabierze każdego, kto zakłóci spokój faraona”. W ciągu dwóch lat od otwarcia grobowca jeden z nich zmarł na zapalenie płuc, inny na malarię, dwaj z nie wyjaśnionych przyczyn, jedna osoba popełniła samobójstwo. Lecz przywódca wyprawy, który nigdy nie wierzył w klątwy, dożył sędziwego wieku i zmarł śmiercią naturalną. Tajemnicza religia Voodoo Wudu to kult wywodzący się z Afryki, obecnie praktykowany przez Murzynów na Haiti i kilku innych wyspach. Charakterystyczne dla tej religii są obrzędy, wprowadzające uczestników w trans, wiara w klątwy, fetysze i wróżby. Wyznawcy wudu słyną też z krwawych rytuałów, podczas których podrzyna się gardła kurczętom (w celu przebłagania bóstw) oraz z szamańskich praktyk przemieniających ludzi w zombie. Jak rzuca się klątwę? Najczęściej wypowiada się lub pisze słowa, mówiące, czego się komuś życzy. Można posłać ofierze przeklęty przedmiot. Czasem odprawia się magiczny rytuał: palenie lub nakłuwanie przedmiotu wyobrażającego osobę, której chce się zaszkodzić – zwykle jest to lalka. Często wykorzystuje się wtedy włosy, paznokcie lub ślinę tej osoby. Nowoczesną metodą, popularną w USA, jest palenie 7 świec przez 7 minut w ciągu 7 kolejnych dni na zdjęciu ofiary. Jeśli interesuje Cię ten temat, zajrzyj do książki Anny Engelking “Klątwa. Rzecz o ludowej magii słowa”. Zawiera ona ciekawe relacje i opinie wielu ludzi. Przeczytasz jednym tchem! Straszne opowieści Piękne, przeklęte włosy Na wakacjach poznałam dziewczynę, która miała bardzo piękne, długie i gęste włosy. Wzbudzała duże zainteresowanie chłopców, zdawało mi się, że i mojemu Adamowi wpadła w oko. Byłam wściekła i pomyślałam: “Oby jej te śliczne włoski wypadły!”. I w tydzień później ona się zatruła jakimś środkiem chemicznym i prawie całkiem wyłysiała. Ciężko mi teraz, przecież tak naprawdę wcale jej tego nie życzyłam! – Ola Niedoszli oblubieńcy W mojej wsi miało się odbyć wesele. Goście zebrali się w domu panny młodej, gdzie jej rodzice mieli dokonać błogosławieństwa. Jednak matka dziewczyny nie pobłogosławiła narzeczonych, bo nie popierała tego małżeństwa. Gdy mimo to młodzi wsiedli do samochodu, którym mieli pojechać do kościoła, ta kobieta powiedziała: “A żeby tak nie dojechali!”. Samochód po drodze miał wypadek i ślub się nie odbył… – Celina Straszna waza Po śmierci mojej prababci wzięliśmy do domu jej starą wazę. Stała w salonie i na zmianę ja, siostra i mama wycierałyśmy ją z kurzu. I zawsze tej, która to robiła, tego samego dnia przytrafiało się coś strasznego: ja zwichnęłam rękę, siostrze ciężka książka spadła na głowę, mama zemdlała na mieście… Wreszcie zaczęłyśmy się bać antycznej wazy i zakopałyśmy ją w ziemi. Czy to możliwe, że ona była przeklęta? – Lidka Z dziadapradziada Chodziłam do klasy z chłopakiem, który twierdził, że jest przeklęty przez krzywdę, jaką jego dziadek wyrządził swojemu bratu (oszukał go przy podziale majątku). Mówił, że klątwa będzie trwała, jeśli jego rodzice nie zapłacą swoim kuzynom tyle pieniędzy, ile była warta zagarnięta część majątku, a nie mają z czego. I potem słyszałam, że ten chłopak miał wypadek i teraz jeździ na wózku inwalidzkim… – Gośka MAGIA wiele miejsca poświęca rozpoznawaniu i usuwaniu klątw oraz złorzeczeń oraz odwracaniu ich skutków, jako że wiele klątw to skutek emocjonalnego złorzeczenia i poczucia winy noszonego w głębi psychiki, w pamięci wcieleń. Specjalny punkt programu to odwracanie skutków jakie na dusze wywierają klątwy o charakterze ekskomuniki kościelnej, a przecież wiele osób odradza się już obarczonych takimi klątwami. Klątwy, magia i czarownice Klątw używano od tysięcy lat. Od samego początku wzbudzały lęk. Ten, kto posiadł tajemnice ich mocy i działania, uznawany był za władcę, “boga”. Ci , którzy je rzucali, chcieli najczęściej ochronić się przed mocą innych lub przed zagrożeniem z ich strony. Czasem w ten sposób usiłowali zabezpieczyć to swoje “coś”, czyli tajemnicę swojej mocy. Najpopularniejsze było przeklinanie na wieki. Nie obce były także rytuały obrzucania klątwami niewiernych np. “ekskomunika” stosowana przez kościół, co praktykowane jest do dnia dzisiejszego. Wzajemnym obrzucaniem się klątwami pasjonowali się przede wszystkim papieże i antypapieże. Klątwy rzucali nie tylko kapłani. Wiele osób rzuca klątwy powołując się na moc Boga. Tymczasem nie da się wymyślić nic bardziej bzdurnego! Jeszcze nikomu Bóg nie pomógł w realizacji złego działania klątwy. Używanie klątw miało na celu przestraszenie osoby, na którą je rzucano, wywołanie u niej poczucia niższości, ukorzenie przed siłą wyższą (jaką niewątpliwie w swym przekonaniu reprezentowali rzucający klątwy), oraz wywołania społecznego strachu przed taką samą karą. Jeśli nie dało się inaczej wymusić posłuszeństwa i szacunku w sposób naturalny, stosowano zasadę: “nie musisz mnie kochać, wystarczy, że będziesz się mnie bał”. A jak wiadomo, nic nie działa lepiej niż publiczny przykład działania klątwy poprzez karę. Jeśli ktoś zaczynał chorować na chorobę o widocznych skutkach, mówiono, że to za grzechy. W niektórych społeczeństwach panika wywołana potwierdzonym działaniem klątwy (najczęściej nieszczęściem), jakie spotkało daną osobę, działała silniej od tortur. Wierzono także, że klątwa jest przenoszona z pokolenia na pokolenie. Znane są rody, na których ciąży klątwa od wieków. Znane są także miejsca, o których w legendach mówi się, że są przeklęte. Ale rzucanie klątw to nie historia. Do dziś w krajach Basenu Morza śródziemnego ludzie wierzą w złe oko i starają się nie narażać kobietom, o których wiadomo, że mają moc rzucania klątw. W końcu inkwizycja znikła z powierzchni Ziemi, a one pozostały i nadal sieją postrach. Klątwa to złe życzenie – wypowiedziane i wyobrażone. Jakże często nie zdajemy sobie sprawy, że tak naprawdę używamy klątw wobec ludzi, których uważamy za bliskich i z całym przekonaniem, że mówiąc złe słowa pomagamy im z miłością i troską! Właśnie te klątwy najtrudniej rozpoznać! I najtrudniej się przed nimi obronić. Bo są to złorzeczenia wobec bliskich… Kiedyś, w czasie jednej z podróży pewnej kobiecie, Ani zdarzyło się przesiadać w miasteczku zamieszkiwanym przez cyganów. Jako że do odjazdu pociągu pozostało jej jeszcze sporo czasu, postanowiła usiąść w pobliskim parku i odpocząć chwilę delektując się ciepłem letniego słoneczka. W pewnym momencie podeszła do niej cyganka, chcąc nachalnie jej powróżyć. Po kilku grzecznych odmowach, jej upór trochę ją zdenerwował. Poprosiła już bardziej stanowczo o zostawienie w spokoju. Wtedy wściekła cyganka popatrzyła na nią przymrużonymi oczyma i mrucząc coś pod nosem zaczęła się oddalać. Zrozumiała, że rzuca na nią klątwę. Znając ich działanie, wstała i krzyknęła za oddalająca się powoli kobietą. “Żeby to, co mi życzyłaś, przytrafiło się Tobie”. – Kobieta nagle odwróciła się i z przerażeniem zaczęła uciekać krzycząc w niebogłosy. Nie wiedziała, co zawierała treść jej klątwy, ale po reakcji tej kobiety sądziła, że nie było to nic miłego. Była jednak klątwa, która działała w jej życiu z niezwykłą precyzją. Pochodziła ona od jej mamy. Powodowana głębokim strachem przed samotnością i brakiem pomocy w przypadku wystąpienia u niej chorób, powiedziała jej kiedyś, że urodziła ją po to, aby zawsze była przy niej i się nią opiekowała. Niby kierowana dobrem, dodawała do tego, że nigdy nie uda się jej żaden związek, ponieważ jej miejsce jest przy niej. I rzeczywiście, jej związki zależały od aprobaty jej mamy. Miała duży wpływ na ich przebieg, z czego na początku świadomie nie zdawała sobie nawet sprawy. Dzięki introspekcji uświadomiła sobie, co powodowało u niej tak duże poczucie winy i lęk wobec mamy, że jej klątwy działały. Kiedy odreagowała sobie ten lęk na rebirthingu i uświadomiła pochodzenie poczucia winy, zrozumiała, jak to w jej życiu funkcjonowało. Po kilkumiesięcznym stosowaniu afirmacji wybaczających i ochronnych, przy kolejnym wypowiedzeniu “świętej” formułki przez jej mamę, stwierdziła, że to na nią w ogóle już nie działa. Nie pojawił się żaden lęk i napięcie, jakie zawsze towarzyszyły jej podczas takich rozmów. Poczuła w sobie w końcu upragniony spokój. Postanowiła dowiedzieć się czegoś więcej o klątwach, ich funkcjonowaniu i podświadomej kreacji. Z osobami przeklętymi i rzucającymi klątwy usiłowano sobie radzić w różny sposób. Osoby uznane za przeklęte, wydalane były najczęściej ze społeczności, gdyż wierzono, że klątwa, którą je obłożono, spadnie na całą społeczność. Osoby takie były traktowane z pogardą i uważano, że są naznaczone przez szatana, lub złego demona (który w nich zamieszkał). W średniowieczu, w czasie gdy panowała dżuma, ludzie dotknięci tą chorobą musieli mieszkać w leprozoriach, a swoje nadejście poprzedzali dźwiękiem grzechotki, którą zawsze musieli nosić ze sobą. Napiętnowani chorobą, która w tamtych czasach uważana była za symbol nieszczęścia absolutnego, traktowani byli na równi z heretykami i czarownicami. I tak samo jak oni, wydalani poza nawias społeczeństwa. W czternastym wieku na średniowieczną Europę posypały się nieszczęścia w postaci głodu, dżumy, wojny stuletniej, różnych wojen domowych, buntów. Wśród ludzi ówczesnej Europy narodziło się wtedy przekonanie o rychłym końcu świata. Zaczęto oczekiwać na niewyobrażalne katastrofy mające zwiastować zbliżającą się apokalipsę. Przyczyn upatrywano w występkach ludzi i upadku moralnym kościoła. Wierzono także, że choroba jest wynikiem klątw ze strony Boga – jako kary za grzechy. W ten sposób, zapewne niechcący, zaczęto kreować obraz chrześcijańskiego Boga jako tyrana nienasyconego ludzkim cierpieniem, choć jest to z gruntu fałszywy obraz Boga, acz cierpienie bywa skutkiem złych czynów, słów i myśli. W efekcie zapanował powszechny obłęd, który spowodował zwrócenie się dużej liczby ludzi ku praktykom magii i czarów, zaś kośiół ukierunkował się na zwalczanie magii metodami ludobójczej inkwizycji. Kościół katolicki w odwecie wprowadził inkwizycję, która miała za zadanie przywrócić ustalony porządek wszechwładzy kościoła. Powszechnie uważa się, że zinstytucjonalizowane prześladowanie czarownic i heretyków zaczęło się pomiędzy 20 a 30 rokiem XV w we Francji, jednak faktycznie działo się to już dużo wcześniej. W celu odwrócenia uwagi od własnych występków, święta inkwizycja kościoła stworzyła mit o czarownicach, czarnoksiężnikach i ich kontaktach z szatanem lub diabłem. Przyznania się do winy wymuszane były zazwyczaj poprzez długie tortury, lub obietnice zwrócenia wolności. W momencie przyznania się i ujawnienia wspólników, zawsze wydawano wyrok skazujący na śmierć przez spalenie, utopienie, jeśli oczywiście osoba poddana wcześniejszym torturom w czasie procesu przeżyła. Za politycznym przyzwoleniem papieży zaczęło się prześladowanie zarówno heretyków jak i osób zajmujących się magią, w domniemaniu kościoła. Znacznie częściej donosiciele załatwiali własne porachunki niż rzeczywiście wskazywali osoby uprawiające magię. Pozbywano się w ten sposób niewygodnych świadków, wrogów i najczęściej bogatszych obywateli, których majątki konfiskowane były przez kościół lub samych donosicieli i pomawiaczy. Odpowiedzią tamtych czasów na ruchy heretyckie zachodniej Europy był rozpad kościoła. W 1517r. został utworzony kościół protestancki. On też ma niemały udział w prześladowaniu innowierców i czarownic. A zaczęło się od oskarżenia o czary jednej z żon króla Henryka VIII. Czarownica / czarnoksiężnik, to osoba zajmująca się czarami i magią. Niesłusznie każda forma czarów wiązana była z kultem szatana. Był to wytwór chorej na paranoję inkwizycji. Czarownica / czarnoksiężnik, (człowiek uprawiający czary), to osoba zdolna zmienić los innych ludzi za pomocą manipulacji, hipnozy, praktyk rytualnych lub symbolicznych. Najczęściej są to rzucane klątwy, uroki, zaklinanie. Magia, składa się z wielu odmian, odprawianych rytuałów, wierzeń, kontaktów z duchami, stosowania czarów. Tylko jej drastyczniejsza forma w postaci demonizmu, satanizmu i czarnej magii, stanowi odpowiednik wyobrażeń inkwizycji i kościoła o magii. W tym momencie dochodzi do wielkiego zagmatwania pojęć o magii i czarach. Oczywiście, zarówno jedna jak i druga forma praktyk, stanowią silne obciążenie karmiczne. Jednak intencje do ich wykonywania były i są różne i zależą jedynie od indywidualnego nastawienia ludzi do Boga, siebie i otaczającego nas świata. Człowiek od tysięcy lat starał się zapanować nad mocą żywiołów. Mocy upatrywano we wszystkim, cokolwiek wywoływało wrażenie siły i mogło pokonać człowieka. Ludzie zaczęli poszukiwać złotego środka pozwalającego zapanować nad mocą przyrody. Z czasem ludzie nauczyli się odróżniać rośliny, które leczyły od tych, które truły i wprawiały w stan odurzenia. Narkotyczne wizje, jakie pojawiały się po zażyciu niektórych roślin, spowodowały zachwyt nad roślinami, które uznane zostały za boskie lub demoniczne. Osoba, która poznała moc roślin, stawała ponad innych. Mocy dopatrywano się we wszystkim, co było w stanie wywołać odmienny stan świadomości i lęk. Jeśli coś było w stanie pokonać człowieka, wierzono, że posiada nadnaturalną moc. Mocy dopatrywano się także w sile zwierząt, zjawiskach atmosferycznych, lub przyrodzie. Ludzie zaczęli utożsamiać się z mocą, którą upatrywali we wszystkim poza sobą. W stanach odurzenia poddawali się inicjacjom, za pomocą hipnozy. Wprowadzali się w transy, chcąc zjednoczyć się z siłą przyrody i zwierząt, siłą, która wywoływała w nich lęk i podziw. Z czasem zaczęto składać ofiary z ludzi i zwierząt, chcąc ubłagać Bogów, prosić ich o łaskę, lub skłonić do uległości i posłuszeństwa. Powstawały świątynie, w których była praktykowana magia. Jej stosowanie w społeczeństwie miało szczególną moc i znaczenie. Moc zaklęta w różnych rzeczach (przyrodzie, przedmiotach) w pewnym momencie uzyskała imiona w postaci imion Bogów. Wybrani zostawali kapłanami i w imieniu tzw. Bogów rządzili innymi. W każdej kulturze istniał i istnieje system kultu świątynnego. Kapłani, choć dziś różnie zwani, nadal stanowią nieodłączny element codziennego życia wszystkich społeczeństw. Element, który nadaje charakter władzy wykonawczej i duchowej każdego człowieka. Każda praktyka z elementem duchowym, zawsze wywoływała w społeczeństwach wiele emocji, bano się jej, lub buntowano i wprowadzano własną. Posługiwano się zazwyczaj manipulacjami, w celu wywołania odpowiednich reakcji społecznych, od lęku począwszy po nieprzytomny podziw. Jednostki indywidualne, które posiadały zdolności choć trochę wykraczające poza zdolności narzuconego pojmowania, stanowiły społeczne zagrożenie i były zawsze brutalnie tępione. Tak samo postępowano z grupami religijnymi. Na początku swego istnienia również chrześcijaństwo było uważane za sektę i spotkało się ze społecznym odrzuceniem, a nadal ciążą nad nim żydowskie klątwy. W taki sam sposób traktowano wszystkich, którzy odstawali od jedynej słusznej, w przekonaniu prześladowców, ideologii. Jedną z najbardziej znanych klątw starożytnych jest klątwa grobu Tutenchamona, egipskiego faraona zamordowanego w wieku osiemnastu lat. Nie tylko on sam został obłożony klątwą. Jego imię miało być zapomniane i wymazane ze wszystkich hieroglifów. Dzięki temu jego grób przetrwał do czasów współczesnych w nienaruszonym stanie. Także w jego imieniu dla ochrony grobu przed rabusiami, została nałożona klątwa , która mówiła, że kto naruszy święty spokój władcy, zostanie ukarany przez Boga słońca. Kiedy odkrywcy grobu zaczęli nagle umierać śmiercią tragiczna już w dwa tygodnie od otwarcia grobu, legenda zapomnianego faraona i klątw znów ożyła. Dzięki klątwie Tutenchamon stał się najbardziej znanym faraonem Egiptu. Jak widać, klątwy nie tylko mogą szkodzić, ale i przyczyniać się do wzrostu napływu turystów. Dziś najbardziej popularnymi turystycznie obiektami są miejsca obłożone klątwami, lub te, w których rozegrała się jakaś tragedia – najlepiej zakończona rzuceniem klątwy na to miejsce lub kogoś z mieszkańców. Błąkające się duchy, to dziś największa atrakcja zamków. Inną ciekawą historią przepowiedni – klątwy jest historia procesu ostatniego z Mistrzów Templariuszy. Do dziś nie jest znane miejsce ukrycia ogromnych skarbów Templariuszy. Zakon, który w imieniu kościoła i Boga szerzył wiarę, za pozwoleniem Kościoła podbił wschód, grabiąc i gromadząc niezliczone skarby. Na początku czternastego wieku stał się łakomym kąskiem dla podupadłego skarbca Filipa Pięknego i ówczesnego papieża Klemensa V. 13 października 1307 r. o świcie, w piątek, na rozkaz króla, w całym kraju rozpoczęły się aresztowania Templariuszy i likwidacja zakonu. Niestety, zaplanowana akcja nie powiodła się. Skarb, o którym zdążyły już narosnąć legendy, pomimo wieloletnich poszukiwań nigdy nie został odnaleziony. Wielki mistrz zakonu, Jakub de Molay został spalony na stosie po siedmiu latach tortur i procesu. Do końca nie zdradził swej tajemnicy. Przed śmiercią przepowiedział Filipowi Pięknemu i papieżowi śmierć, która miała nastąpić w ciągu roku. I tak się w istocie stało. Wiele klątw rzucanych w chwilach zagrożenia życia ma szczególną moc, szczególnie gdy dotyczy osoby, która popełniła zły czyn. W takich momentach mogą ujawnić się różne elementy zdolności parapsychicznych, takie jak np. jasnowidzenie. Przepowiedzenie komuś jego śmierci, lub innych tragicznych wydarzeń, nosi niewątpliwie w sobie element klątwy. Jednak każda klątwa, bez względu na to przez kogo i w jakich okolicznościach była wypowiedziana, działa przede wszystkim na zasadzie wiary. Do dziś dnia w Ameryce Południowej i w Afryce ludzie umierają, kiedy dowiedzą się, że zostali obłożeni klątwą szamana bądź czarownika. Lecz nie tylko ten, kto wierzy w działanie klątwy, może doświadczyć działania jej skutków. Dlatego np. prawo w Australii i na Polinezji przewiduje jeszcze teoretycznie karę śmierci dla wszystkich, którym udowodni się posługiwanie czarną magią dla świadomego szkodzenia. Cały proces działania klątwy odbywa się na poziomie podświadomości. Wszystko ociera się o podświadomy lęk i oczekiwanie na spełnienie. Jeśli klątwa trafia na podatny grunt, to znaczy, jeśli w naszej podświadomości jest już zakodowany wzorzec strachu przed działaniem klątw, wtedy umysł zaczyna uruchamiać swą moc kreacji. Wcześniej, czy później dojdzie do realizacji lęku w postaci sytuacji życiowych odzwierciedlających ten lęk. Spełnienie klątwy zależy głównie od tego, czy w nią wierzymy, czy nie. Nie można jednak wykluczyć jej szczególnego działania w przypadku, gdy trafia na osobę słabą psychicznie, niepewną siebie, wystraszoną, podatną na sugestie, a przy tym mającą poczucie winy. Taka osoba może paść ofiarą klątwy, chociaż o niej nie wie. Podobnie bywa ze zwierzętami. Profesjonalnie rzucona klątwa może wydawać się nic nie znaczącym rytuałem, lub nawet dobrym życzeniem. A jednak po jakimś czasie ujawnia swą niszczycielską moc. Klątwa jeśli nie jest działaniem obronnym to generalnie złe życzenie. Jeśli komuś źle życzymy, musimy sami najpierw zetknąć się ze skutkami działania takiego życzenia. Inaczej nie życzylibyśmy nikomu niczego, o czym nie bylibyśmy przekonani, że jest przykre, złe. Nawet podczas nakładania klątw na własnych prześladowców czy dręczycieli, klątw słusznych, należy być ostrożnym z powodu możliwych reperkusji zwrotnych. Jak się to dzieje, że klątwa, a raczej skutki jej działania, obracają się w kierunku nadawcy? W momencie stwierdzenia przez osobę nieskuteczności rzuconej klątwy, podświadomość poddaje w wątpliwość skuteczność jej działania. Aby się przekonać o mocy klątwy, kreacja jej skutków materializuje się w życiu osoby, która jej użyła. Prawdą jest, że w działanie klątwy najbardziej wierzą ci, co ją rzucają i to ich najczęściej ona dotyka. Nawet wtedy, kiedy są święcie przekonani o słuszności swego postępowania, bo przecież to ich spotkała jakaś krzywda. Nawet kiedy są przekonani, że poczucie krzywdy daje im moralne prawo do zemsty, działanie klątwy może obrócić się przeciwko nim, chyba, że klątwa jest precyzyjnie odmierzona zgodnie z prawem zwrotu. Tak działa prawo karmy. To, czym zaśmieciłeś swój umysł, wcześniej, czy później, znajdzie realizację w twoim życiu. Ponieważ w naszym życiu realizuje się właśnie to, o czym z uporem myślimy. Dlatego po rzuceniu klątwy magowie się rytualnie oczyszczają, a nawet czynią ekspiację, pokutę z powodu obłożenia kogoś klątwą, tak aby klątwa nie wracała do nadawcy. To dlatego tak ważne są wskazania moralne: nie czyń drugiemu, co tobie niemiło. Wszystkie magiczne sposoby ochrony przed klątwami to tak jakby protezy, jeśli w człowieku nie ma czystości sumienia i stanu niewinności. Prawdziwą ochronę gwarantuje poczucie własnej niewinności i mocy, oraz bożej opieki i ochrony, a wtedy wszelkie magiczne tarcze i ochrony działają skutecznie. Przywoływania potęgi boskiej magii i co ważniejsze silnej ochrony magicznej można próbować mantramem (zaklęciem), którego jednak najlepiej nauczyć się ze słuchu od białych magów z Bractwa Magów: Om Himavantyai Namah! (Fragmenty z ksiąg o białej magii pisanych przez Lalitamohandżi i innych autorów Świętego Bractwa)
Jak będę tak mote to będzie! Pieśń Chant # 3. Poszukuję mojej prawowitej fortuny. Ustaw moje kieszenie, pełne i głębokie. Jak pracuję i jak tęsknię. Zbieram każdy cent, który zarabiam. Raz użyłem tej piosenki Czas zaklęcia z obfitością . Idealną fazą księżyca do rzucenia tego zaklęcia jest woskujący półksiężyc do
Wiccanie przestrzegają konkretnych zasad, dzięki którym uprawiane przez nich czary są skuteczne i potężne. Dowiedz się, o czym musisz pamiętać rzucając zaklęcia. OKREŚL SWÓJ CEL Jaki jest cel rzucanego przez ciebie zaklęcia? Zapisz go. Bądź precyzyjny! W filmie "Klub szczęścia" jest wspaniała scena, w której chińska dziewczyna, która zdaje sobie sprawę z tego, że nie będzie mogła sobie wybrać męża, modli się o to, by nie trafić na kogoś starego i brzydkiego. Kiedy po ślubie zdejmuje welon i po raz pierwszy w życiu widzi swojego małżonka, okazuje się, że nie jest on stary i brzydki, ale także, że nie zakończył on jeszcze okresu dojrzewania, przez co jest infantylny i niedojrzały. Jej życzenie się spełniło, ale z racji tego, że nie była precyzyjna, dokonało się to w sposób, którego się nie spodziewała. Brałam kiedyś udział w ceremonii szałasu potów, podczas której jeden z uczestników poprosił Stwórcę o to, by obdarzył go siłą. Kiedy tylko wypowiedział swoją intencję, wszyscy pozostali uczestnicy momentalnie się od niego odsunęli, tak jakby to sobie wcześniej zaplanowali. Zrobili to, ponieważ wiedzieli, że najlepszym sposobem na stanie się silnym jest stawianie czoła przeciwnościom losu, a nie mieli ochoty razem z nim dostawać lekcji od życia. Jeżeli w obecności Stwórcy lub bóstw prosisz o coś, czego nie sprecyzujesz, niewykluczone, że osiągnięcie celu magicznego będzie od ciebie wymagało wyrzeczeń. Nie jest to kwestia złośliwości bóstw. Tak po prostu wygląda życie. Jeżeli wykonujesz jakieś działanie magiczne, by przyciągnąć miłość, jakiej miłości dokładnie pragniesz? Romantycznej? Przyjacielskiej? Braterskiej? Jakiego rodzaju osobę chciałbyś poznać? Nie myśl o konkretnej osobie, ponieważ w ten sposób zmanipulujesz ją, by weszła z tobą w relację. Pomyśl raczej o cechach, jakich oczekiwałbyś od tej osoby, a także o tym, czy interesuje cię mężczyzna czy kobieta? Pomimo tego, że jesteś na dobrej drodze do stania się super-potężnym wiccaninem, radzę ci także unikać niejednoznacznych i wygórowanych celów magicznych, takich jak „zaprowadzenie pokoju na świecie”. Bez względu na to, jak szlachetnie by to brzmiało, jest to zbyt złożone zagadnienie, by mógł sobie z nim poradzić jakikolwiek pracujący w pojedynkę wiccanin. Nie chodzi mi o to, żeby obierane przez ciebie cele znajdowały się poniżej maksimum twoich możliwości (poza tym, nie na tym polega realizowanie swojej woli), uważam jednak, że lepiej jest zacząć od czegoś mniejszego i bardziej konkretnego. POZNAJ SWOJĄ WOLĘ Czy uprawiana przez ciebie magia pozostaje w zgodzie z twoimi wyższymi celami? Jeżeli nie jesteś tego pewien, pomedytuj nad tym pytaniem albo poproś boskość lub swoją wewnętrzną jaźń o wskazówkę i dopiero wtedy zabierz się za przeprowadzanie jakichkolwiek operacji magicznych. Możesz też skorzystać z jakiegoś narzędzia dywinacyjnego (na przykład kart Tarota lub astrologii), które pomoże ci stwierdzić, czy dane zaklęcie będzie dla ciebie odpowiednie. Weź pod uwagę zasady etyczne i ewentualne konsekwencje. Zanim podejmiesz jakiekolwiek działania magiczne, zastanów się nad ich ewentualnymi następstwami i nad tym, jaki mogą mieć wpływ na twoje otoczenie. Czy to, co planujesz, może skrzywdzić ciebie lub innych? Pamiętaj o Wiccańskiej Poradzie i prawie potrójnego powrotu, i działaj na rzecz najwyższego dobra. Równie ważne jest jednak także to, żeby w obawie przed skrzywdzeniem kogoś nie stworzyć zbyt słabego zaklęcia. Słabe zaklęcie do niczego ci się nie przyda i zamiast pomóc w odkryciu twojej prawdziwej woli, może ci w tym przeszkodzić. Także w tej sytuacji w podjęciu decyzji może ci pomóc któraś z technik dywinacyjnych. Pracuj nad realizacją swojego celu na planie ziemskim. Twoje działania magiczne będą znacznie bardziej skuteczne, jeżeli oprócz rzucenia zaklęcia, będziesz dążyć do osiągnięcia swojego celu w „normalny” sposób. Bez względu na to, jak potężne byłoby twoje zaklęcie, nie wygrasz na loterii dopóki nie kupisz losu, ani nie dostaniesz nowej pracy, jeżeli nie rozsyłasz nigdzie swojego CV. WYBIERZ NAJLEPSZY CZAS NA UPRAWIANIE SWOJEJ MAGII Kiedy jest najlepszy czas na przeprowadzanie działań magicznych? Przy wyborze odpowiedniego momentu należy wziąć pod uwagę wiele czynników. Przede wszystkim: kiedy mamy czas? Nie należy się spieszyć. Wybierz moment, w którym będziesz wypoczęty i w pełni przytomny. Podobnie jak miało to miejsce w przypadku poznawania swojej woli i uwzględniania ewentualnych konsekwencji swoich działań, możesz też skorzystać z pomocy jakiegoś narzędzia dywinacyjnego. Innym czynnikiem, znacznie łatwiejszym do określenia, jest faza Księżyca. Kiedy go przybywa, to znaczy kiedy staje się większy, wiccanie uprawiają magię, aby coś w sobie wzmocnić lub coś do siebie przyciągnąć – na przykład zdrowie, pieniądze czy miłość. Kiedy natomiast Księżyca ubywa, to znaczy kiedy staje się mniejszy, wiccanie uprawiają magię, aby coś w ich życiu straciło na znaczeniu lub żeby coś od siebie odpędzić – na przykład dług, nadwagę lub zły nawyk. Magia służąca doprowadzaniu rzeczy do końca jest często uprawiana podczas pełni. Jak więc stwierdzić, czy Księżyca przybywa czy ubywa? Najprostszym sposobem jest podniesienie głowy i spojrzenie na niebo. Księżyca przybywa, kiedy jego jasna strona jest wygięta w prawą stronę, niczym litera D; a ubywa, kiedy jego jasna strona jest wygięta w lewą stronę, niczym litera C. Jeżeli niebo jest na tyle zachmurzone, że go nie widać, możesz sprawdzić bieżącą fazę Księżyca w Internecie lub w kalendarzu astrologicznym. Możesz także zaplanować pracę z zaklęciem w oparciu o dzień tygodnia. Każdy dzień jest związany z inną planetą, planety natomiast posiadają swoje własne korespondencje. Niedziela jest łączona ze Słońcem. Jest to odpowiedni dzień na działania magiczne związane z poziomem energii i siły życiowej, pieniędzmi i szeroko rozumianym dobrobytem. Poniedziałek jest łączony z Księżycem. Jest to odpowiedni dzień na działania magiczne związane z poczęciem i wszystkim, co kojarzy się z macierzyństwem, emocjami i troską. Wtorek jest łączony z Marsem, planetą wojowników. Jest to odpowiedni dzień na wszelkiego rodzaju działania magiczne mające na celu ochronę lub atak, w szczególności te, które mają sprawić, że weźmiemy się w garść i będziemy walczyć o swoje. Środa jest łączona z Merkurym, planetą nazywaną imieniem rzymskiego posłańca bogów. Z tego powodu jest to odpowiedni dzień na działania magiczne związane z komunikacją i podróżowaniem. Czwartek jest łączony z Jowiszem, planetą nazwaną imieniem rzymskiego króla bogów. Jest to zatem odpowiedni dzień na działania magiczne związane z takimi rzeczami jak pieniądze, szczęście i pomyślność. Piątek jest łączony z Wenus, planetą miłości. Z tego powodu jest to odpowiedni dzień na działania magiczne mające na celu przyciągnięcie miłości, wysłanie miłości lub naprawienie relacji. Pamiętaj jednak, że tego typu magia wymaga zgody wszystkich osób, których dotyczy. Sobota jest łączona z Saturnem, planetą pracy, barier i ograniczeń. Jest to odpowiedni dzień na działania magiczne mające na celu ochronę, pozbycie się długu lub znalezienie zatrudnienia. Powyższa lista asocjacji nie jest oczywiście wyczerpująca. (...) WYBIERZ MIEJSCE Jest wiele miejsc, w których możesz pracować z zaklęciami. Zastanów się przede wszystkim nad tym, czy wolisz pracować w zamkniętym pomieszczeniu, czy na świeżym powietrzu. Zadbaj o to, żeby nikt ci nie przeszkadzał. Wybierz miejsce, do którego łatwo jest dotrzeć i do którego będziesz mieć dostęp zawsze, gdy zechcesz rzucić zaklęcie. Ważnym czynnikiem jest także charakter twojego zaklęcia. Jeżeli jest ono związane z ogniem lub duchami przyrody, powinieneś prawdopodobnie pracować na świeżym powietrzu. Jeżeli natomiast wykonujesz spokojną pracę, która wymaga koncentracji lub medytacyjnego skupienia, lepiej jest wybrać zamknięte pomieszczenie. Weź także pod uwagę, czy chcesz rzucać zaklęcie w świętej przestrzeni. Zakreślenie kręgu nie jest niezbędne do uprawiania magii, ale jeżeli przywołujesz bóstwa, lepiej jest to zrobić. (...) NAPISZ LUB ZNAJDŹ ODPOWIEDNIE ZAKLĘCIE Czy chcesz napisać zaklęcie samodzielnie, czy w jakiejś książce znalazłeś takie, które ci odpowiada? Jeżeli znalazłeś zaklęcie w książce, czy chcesz je zmienić, żeby lepiej pasowało do twojego celu? Czy chcesz pracować wedle ściśle określonego scenariusza, czy wolisz mieć zaledwie zarys tego, co chciałbyś zrobić i wymyślać tekst zaklęcia na poczekaniu? Jeżeli zdecydujesz się napisać swoje własne zaklęcie, zastanów się nad swoim celem. Spróbuj go ująć w możliwie najprostszych słowach. Tekst zaklęcia może zawierać rymy, ale nie musi. Następnie zaplanuj rytuał, którego główną częścią będzie wypowiedzenie przez ciebie intencji. Rytuał mający na celu rzucenie zaklęcia może wyglądać na przykład tak: 1. O czyść i przygotuj swoją przestrzeń. Rozstaw ołtarz i zakreśl krąg. 2. Przywołaj strony świata, jeśli chcesz. 3. Przywołaj Boga i Boginię, jeśli chcesz. 4. Wypowiedz intencję i tekst swojego zaklęcia, a następnie skoncentruj się na swoim celu. 5. Wznieś energię, którą nakierujesz następnie na swój cel. Możesz skorzystać z takich metod jak praca z oddechem, taniec i inne formy pracy z ciałem, śpiew, tai chi czy wizualizacja. Jeżeli chcesz, wyobraź sobie energię pod postacią stożka mocy wznoszącego się nad twoją przestrzenią. 6. Wizualizuj sobie swój cel i skieruj na niego wzniesioną przez siebie energię. 7. Uziem się i uwolnij nadmiar energii. 8. Podziękuj wszystkim istotom, które brały udział w rytuale. 9. Pożegnaj Boga i Boginie, odpędź strony świata, rozwiąż krąg i oczyść przestrzeń. 10. Po jakimś czasie możesz powtórzyć zaklęcie, by zwiększyć jego skuteczność. Czasami trzeba to zrobić więcej niż raz. Pamiętaj o tym, że nie musisz zakreślać kręgu, przywoływać stron świata ani inwokować bóstw. Wspominam o tych czynnościach na wypadek, gdybyś zdecydował się je włączyć do swojego rytuału. Byłoby najlepiej, gdybyś skorzystał z nich podczas kilku pierwszych prób rzucania zaklęcia. Fragment pochodzi z książki "Wicca. Religia dla początkujących" Thei Sabin. Wydawnictwo Illuminatio Wicca - okładka
Translation of "urok" in English. Noun. charm appeal spell beauty glamour charming allure enchantment hex. mojo. Show more. Te blokady, działają jak urok. Those blocks, they work like a charm. Musimy poszukać gdzie ten urok może być.
.
